چرا نباید از لذت های دنیا نهایت استفاده را ببریم؟

نقل از دهید پایگاه اندیشه و فرهنگ مقدار، پاسخ های استاد شیخ حسین انصاریان به سوالات جوانان را می خوانید:

اصل لذت نیست که منشأ نکوهش است، بلکه به دلیل عوامل کمکی آن، مثلاً گاهی غرق شدن در لذت های آنی، غفلت از لذت های ارزشمندتر یا غرق شدن در لذت های عقب ماندگی و امیال پیش پا افتاده است. تبدیل می شود. استفاده از نعمت ها و بهره مندی از آنها از نظر قرآن بعید است، پس بگو: «بگو چه کسی زینت خدا را (که برای بندگانش آورده) حرام کرده و روزی پاک و پاکیزه را حرام کرده است؟

آنچه حرام است، لذت پسندیده از لذت ابدی است. دلیلش این است که ظرفیت لذت محدود به انسان است و آفریده شده است که در این عالم نمی تواند همه لذت ها را یک جا به دست آورد. او باید از بین آنها انتخاب کند. لذت ها به چند قسمت تقسیم می شوند:

لذت مناظره: لذت هایی که انسان را از لذت ابدی محروم نمی کند و موجب آخرت نمی شود، مانند لذتی که از غذای لذیذ حاصل می شود یا لذتی که از سفر دینی و تفریح ​​و ازدواج حاصل می شود.

۲ـ لذت نابه جا: لذت هایی که انسان را از لذت های اخروی بیشتر محروم می کند، ولی موجب آخرت نمی شود. با وجود این لذت ها، انسان وارد بهشت ​​می شود، اما از درجات عالی مانند خواب، پرخوری و طغیان محروم می شود.

لذت حرام: لذت هایی که مانع لذت های ابدی و موجب آخرت می شود. این لذت ها برای اسلام بار منفی دارد. دلیل آن این است که این امور انسانیت را از مقام انسانیت خارج می کند و به حیوان عادی نزدیک می شود و در نتیجه از هدف اصلی قرب الهی جلوگیری می کند.

اگر قرار باشد در برخورد با اطاعت و غفلت نکردن از فریضه الهی نهی شود و از آنها برای تکامل استفاده کند، منافاتی با بهشت ​​ندارد، اما اگر به لذت های مقصود نگاه کند، به گونه ای که از خدا غافل شود. و تمام تلاشش فقط برای رسیدن به آنهاست و هیچ چیز را بالاتر از همه در نظر نگیرد، انسانیت را فراموش کرد و به دام حیوانی پیوست. قرآن كريم مي فرمايد: «در حقيقت، ما مردم و انسانهاي زيادي را براي دوزخ آفريديم، زيرا آنها دلهايي دارند كه حقايق را با آنها دريافت نمي كنند. آنها مانند چهار پايان شنيده نمي شوند، بلكه گمراه ترند». با لذات مادی و تمام غم و اندوهش اینک چنین انسانی از هر جهت به انسانیت خود ظلم می کند و خواهد دید. کسى که راه را گم کرده، طبيعى است به مقصدى که مورد رحمت الهى و ورود به بهشت ​​است و نزد مقامات الهى باشد.