چگونه امیدوار باشیم؟ – اخبار آنلاین

به نقل از خبرگزاری اخبار آنلایندلتنگی در افراد می تواند آنها را از احساس ناامیدی نجات دهد. بر اساس یادداشتی که عباس پژمان بر اساس یک مقاله انگلیسی در کانال علوم انسانی منتشر کرد، نوستالژی یک احساس یا هیجان قوی است که با اتفاقاتی شبیه به تجربیات گذشته فرد رخ می دهد. آهنگ های آشنا، بوها و چیزهای دیگری که ما را به یاد گذشته می اندازد، احساسات نوستالژیک را تحریک می کند. نوستالژی اغلب توسط محرک های حسی آزاد می شود، مانند زمانی که بویی را استشمام می کنیم یا آهنگی را می شنویم که اولین احساس است. حس بویایی و دومی حس شنوایی است. اما گاهی اوقات می توان این احساسات را با «مکالمه» یا حتی با یادآوری خاطرات خاص رها کرد.
گاهی با اتفاقات غیرمنتظره ای است که این رها شدن اتفاق می افتد و گاهی بدبختی ها آن را در مغز ما رها می کنند. و گاهی به دلتنگی متوسل می شویم تا در دنیای بدبختی خود کمی احساس خوشبختی کنیم.

مغز و دلتنگی:

نوستالژی باعث افزایش فعالیت چندین ناحیه از مغز می شود که مشخصه آن افزایش جریان خون و متابولیسم در آن نواحی است. یعنی وقتی احساس نوستالژی می کنیم، چند ناحیه از مغز فعال می شود. افزایش جریان خون در هر نقطه از مغز و افزایش فعالیت متابولیک آن نشانه فعال شدن آن ناحیه و انجام وظیفه خاص خود است. کسانی که به آهنگی گوش می دهند که به شدت حس نوستالژیک در آنها ایجاد می کند، لوب فرونتال تحتانی مغزشان و همچنین مخچه و بخشی از مغز به نام اینسولا، فعال تر از زمانی است که به آهنگ گوش می دهند اما احساس نمی کنند. نوستالژیک بودن

در اینجا یک نکته جالب وجود دارد. افرادی که از نظر شخصیتی حساس و احساساتی هستند و زود غمگین می شوند، تمایل بیشتری به نوستالژی دارند. اما این بدان معنا نیست که نوستالژی ربطی به افسردگی یا هر اختلال عاطفی دیگری دارد. برخی افراد نه افسرده هستند و نه اختلال عاطفی دارند، اما چون حساس و عاطفی هستند بیشتر نوستالژیک می شوند. در یکی از مطالعات دیده شده است که نوستالژی بی ارتباط با انعطاف پذیری افراد نیست. هر کس انعطاف پذیر باشد نوستالژیک تر است.

چرا نوستالژی حس خوبی است؟

وقتی احساس نوستالژیک می کنیم، قسمت هایی از مغز که به عنوان مراکز پاداش شناخته می شوند فعال می شوند. یعنی متابولیسم و ​​جریان خون آنها افزایش می یابد. اینها عبارتند از: هیپوکامپ، نواحی تگمنتال شکمی، و مخطط شکمی. به همین دلیل است که گاهی حتی آهنگی را می شنویم که قبلا آهنگ مورد علاقه مان نبود، اما حالا با شنیدن آن حس نوستالژی به ما دست می دهد. یعنی چون مراکز پاداش فعال می شوند. این مراکز با هر چیزی که حس خوشایندی به انسان بدهد فعال می شوند. گاهی حتی آهنگ های معمولی هم می توانند آن مراکز را فعال کنند و حس نوستالژی در ما ایجاد کنند، ظاهراً به این دلیل که متعلق به گذشته ای است که برای ما خوشایند است. با یادآوری گذشته است که آن مراکز را فعال می کنند.

وقتی وارد راهروی ورودی مدرسه قدیمی خود می شوید یا از کنار مکانی که قبلاً در نزدیکی آن زندگی می کردید می گذرید، اینها مراکز پاداش مغز را تحریک می کنند و منجر به احساس نوستالژی می شوند. این احساسات خوب در پاسخ به چیزهایی ایجاد می شود که ما را به یاد گذشته می اندازد، مشروط بر اینکه اتفاقاتی که در گذشته برای ما رخ داده است، اتفاقات مثبت باشد یا اگر مثبت نباشد، خنثی باشد. اگر آن تجربیات ناخوشایند و منفی باشند، نوستالژی ایجاد نمی کنند. نوستالژی می تواند یک استراتژی عاطفی مفید یا مضر باشد.

احساس خوشایند ایجاد شده توسط نوستالژی می تواند فرد را از ناامیدی و حتی اضطراب ناشی از موقعیت های خاص محافظت کند. وقتی از نوستالژی به عنوان یک استراتژی مقابله ای استفاده می شود، فرد می تواند با گوش دادن به آهنگ های آشنا، دیدن عکس های قدیمی یا رفتن به محیط های آرام بخش گذشته، احساس دلتنگی را از خود دور کند.

اما از آنجایی که احساس نوستالژی به راحتی قابل تحریک است، ممکن است فرد به آن معتاد شود. به طور کلی، هر فعالیتی که بتواند مراکز پاداش مغز را فعال کند، می تواند اعتیادآور باشد. گاهی اوقات نوستالژی افراطی می شود و تبدیل به عصا برای انسان می شود و زمانی که مشکلات زندگی از حد تحمل خارج می شود، احساسات مثبت نوستالژی جایگزینی برای زندگی در زمان حال می شود.

منبع: این یادداشت ترجمه ای نسبتاً آزاد از این مقاله است:
نوریوچی ام، و همکاران. سیستم های حافظه و پاداش، تجربیات “نوستالژیک” را در مغز تولید می کنند. Soc Cogn بر روی نوروسک ها تاثیر می گذارد. 11 ژوئیه 2016]

216216