نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغانبا استقرار و توسعه کسب و کار اعراب در شمال خیابان ناصرخسرو فعلی، تهران به نحوی متحول شد و مشاغلی که در تهران ناشناخته یا عجیب بودند رواج یافت.
همشهری نوشت: در گذشته مهاجران عرب و ایرانی که در عراق زندگی می کردند در محل فعلی خیابان ناصرخسرو تجارت می کردند. به همین دلیل آثار فرهنگ و زندگی عرب را نیز در این منطقه می توان دید. هنوز وجود تعدادی اغذیه فروشی با تابلوهای عربی و غذاهایی مانند فلافل در خبایان مروی و اطراف آن نشان از این فرهنگ دارد. اگر در کوچه مروی قدم بزنید، معمولاً چند نفر عرب زبان را می بینید که با هم صحبت می کنند که بخش قابل توجهی از بازار بازار را نیز تشکیل می دهند. همچنین فلافل های عربی از زمان مهاجرت اعراب به این مکان در بازار شهرت یافته است. بازار و کوچه مروی در زمان فتحعلی شاه به سفارش محمدحسین خان مروی بعد از مدرسه و مسجد مروی ساخته شد.
نصرالله حدادی تهران پژوه درباره سکونت اعراب در تهران و شغل آنها می گوید: «محله عرب ها بعد از سلطنت آقا محمدخان قاجار در محله عودلاجان ساخته شد، کوچه عربها یکی از کوچه های معروف خیابان ناصرخسرو است. اولین اهالی این محله از خلیج فارس به تهران آمدند و محله عرب ها را تشکیل دادند اما در بمباران این محله ویران شد. 1345. کوچه مروی قسمت کوچکی از آن محله است هرچند که زندگی خیابان ناصرخسرو به 130 سال پیش برمی گردد، اما سابقه برخی از مکان های آن مانند همان کوچه عرب ها و کوچ عرب ها باعث شده است که این تاریخ به 130 سال قبل برسد. مربوط به حدود 200 سال پیش است.
ساکنان کوچه عرب سران قومی از اعراب بودند که نادرشاه افشار از فارس به ورامین کوچانده بود و در زمان فتح تهران از یاران آقا محمدخان به شمار می رفتند. محله عرب ها خیابان های باریک و پر پیچ و خم و خاکی داشت. در سال‌های جنگ ایران و عراق، تعدادی از شهروندان عراقی به ایران پناهنده شدند و به آنها معاوالدین می‌گفتند. اکثر این مهاجران در همان کوچه مروی شروع به کار کردند. در این فضا بیشتر علائم و نشانه های این کوچه شکل و شمایل عربی به خود می گرفت و اینگونه بود که این کوچه به کوچه عرب معروف شد. اعراب بیشتر در زمینه استخراج، استخراج نفت و شیرینی پزی فعالیت داشتند.
منبع: www.khabaronline.ir
