گروه فکری: حامد زار نویسنده مقاله “فیلسوف شکن” ، در فردریش نیچه ، فیلسوف برجسته آلمانی ، به مناسبت نیچه در سیاست شماره 2 است خلاصه از طریق آن می گذرد. نویسنده به جایگاه خاص خود در فلسفه اروپایی اشاره می کند ، برخی او را نبوغ و ارزشهای ویرانگر می نامند و برخی دیگر او را محکوم می کنند. متن مربوط به تضادها در کار و شخصیت نیچه است و او را فردی می کند پیچیده او توضیح می دهد که خود را “دینامیت” خواند و بیشتر از ساخت و ساز به دنبال نابودی بود. تأثیر وی در شوپنهاور ، کیرکگور و واگنر و همچنین ورود وی به فیلسوفان مانند هگل از دیگر نکات موجود در مقاله است. سرانجام ، این متن به زبان ادبی و شاعرانه نیچه در آثار او ، به ویژه “چنین زرتشتی” و “تولد تراژدی” اشاره دارد.
****
صد و بیست سال (این مقاله در سال 2 نوشته شده است) از مرگ یک جنگنده که به فلسفه اروپایی پایان داد ، درگذشت. مردی که از او به عنوان پیامبر ضد فرهنگی نسل سرکشگر یاد می کرد ، و آلن بلوم معتقد بود که او کسی است که دارای تنه ارزش ها نبود و او را نابود کرد ، و کارل جازپرس او را آخرین فیلسوفان بزرگ گذشته می دانست. اگرچه دانشمندانی مانند جورج لوکاچ به مارکسیسم اعتقاد دارند و باید آنها را محکوم کنند ، شخصیت اصلی آثار متفکرانی مانند میشل فوکو اوست و دانشمندانی مانند مارتین هایدگر و حتی دریدا او را مدیون هستند. علاوه بر فیلسوفان بیستم قرن ، محققان قرن بیست و یکم نیز در مورد موقعیت واقعی این مرد استثنایی اروپایی در حال بررسی و چانه زنی هستند.
کارل پلیچ با بررسی زندگی خود نتیجه می گیرد که شخصیت وی در قرن نوزدهم متناسب با نبوغ قرن نوزدهم نیست. زندگی او نمونه ای مطلق از یک حکم است که می گوید نبوغ متولد نشده است ، اما ساخته شده استبشر پلیچ همچنین علاقه مداوم خود را به صداقت در مورد دردناک ترین بینش ها ستود. الكساندر واهاماس آثار خود را اغراق آمیز می داند و ارتباط آنها با فلسفه كپی شده است ، كه این نیز درگیری غیرقابل برگشت علیه سقراط است. آلن وایت او را تنها فیلسوف مجهز به خشونت لفاظی و نویسنده ای بسیار با استعداد می نامد که جادویی و تحریک آمیز است و باعث می شود خوانندگانش در همان زمان نفرین کنند و بخندند. در اصل ، این تناقض در درک خوانندگان وی نیست ، بلکه در زمینه آثار خودش است. حتی یک شوخی در بین دانشمندان کار او وجود دارد ، که این وضعیت متناقض را تأیید می کند: هر عبارتی که می خواهید از آثار او انتخاب کنید. اگر نمی توانید عبارت دیگری پیدا کنید که عبارت قبلی را نقض کند ، این بدان معنی است که شما به اندازه کافی جستجو نمی کنید!
صحبت در مورد یک مرد از نام و یادآوری غیر ضروری است. مردی که خود را دینامیت خواند و از سرگرمی ویران شد. فیلسوف که پر از آینده بود بت پرست بود و با یک سورتمه کش نوشت! او آتش نشان بود و خانه خود را در دهانه آتشفشان ساخت. اگرچه او خود را منحصر به فرد می دانست ، اما خود را به مورادی و خدا نمی داد. فلسفه با ذهن پیچیده اما با یک زبان روان! اگر نه برجسته ترین ، اما برجسته ترین نام در بین فیلسوفان اروپایی. کسی که از شوپنهاور برای بیان غیر منطقی بودن واقعیت آموخته است ، که کسی نمی داند چگونه آزاد باشد و زندگی کند ، از سورن کیرکسورگور آموخته و از ریچارد واگنر آموخته است.
این سه نفر به عنوان سه آسمانی او بودند که مسیر فکر و ذکر را به او آموزش می دادند ، اما او فراتر از این سه نفر رفت و به موقعیت فیلسوفان مانند هگل رسید. اگر هگل می خواست سخنرانی آلمانی را به فلسفه بدهد ، این نیچه به عنوان یک رقیب دیرینه با هگل خواهد بود ، که این کار را انجام داد و بیشترین بیان را به شکل زبان ادبی جذاب ریخت و یک شاهکار از فکر و فرهنگ را برای آلمانی ها نوشت. آثار دهه گذشته زندگی وی با اغوا کننده شاعرانه ویران شد و زبان او چنان در هرووا بین امکانات و سربازان در حال چرخش بود که در کتاب زرتشتریسم ، او پیامبر شد. در “تولد تراژدی” ، این نوا صدای شرور و عصبانی بود که از سقراط به عنوان سمبل فلسفه انتقاد می کرد.
متن کامل این مقاله را می توان در شماره هفدهم این سیاست خواند.
1
منبع: www.khabaronline.ir
