هفتاد و دو سال پیش ، در آن روز ، ایالات متحده و انگلیس با نگاهی اجمالی به امنیت سیاسی ، دولت ملی دکتر موسادگ را واژگون کردند. کودتای 6 آگوست آغاز خرد کردن همه جنبش های ملی و مستقل در جهان بود.
از حادثه بد همزمان با این اقدامات خشونت ، باد نیز به باد برخورد کرد تا اگر خرد کمی وجود داشته باشد ، آن را با او می برد. این دو رویداد پس از اساس همبستگی مردم و عزم و امید به فردا رخ داد. این زمان را می توان به عنوان یک روز بی رحمانه دانست. در این زمان ، جهل ، ناتوانی ، توهم و تعصب ، جایگزین دانش ، امید ، عزم و دوستی می شود و زندگی دشوارتر و دشوارتر می شود. مردم به مشکلات آسیب می رسانند ، اما هیچ کس راه حل آنها را نمی داند و هیچ توجهی به آن نمی شود. این مورد برای روزهای پیامبر نیست ، اما این نباید برای عدم موفقیت و عدم موفقیت افراد و به ویژه دولت ها توجیه شود. روزها اقتدار و قدرت افراد ، سازمان ها و دولت ها را تعیین می کند ، اما آنها کمتر از آن آگاه هستند و فکر می کنند که می توانند هر کاری را که می خواهند انجام دهند و این هرج و مرج را افزایش دهند.
این کار را نمی توان با روزهای جنگ انجام داد. بخشش ، همانطور که همیشه امکان پذیر نیست ، از طریق خودآگاهی می گذرد و خودآگاهی با خلق و خوی مردم خیلی سازگار نیست. جهان اکنون در زمانی است که اعتبار انسان هیچ کس و پوچ نیست ، اما اجازه نمی دهیم که آن را اداره کنیم.
چه جایی برای من است که یک جادوگر باشم / زیرا بهانه شماست.
منبع: www.khabaronline.ir
