گروه اندیشه: چرا تروتسکی، یکی از دوستان لنین، سرانجام سرنوشتی وحشتناک پیدا کرد و توسط استالین ترور شد؟ چگونه تروتسکی که تا زمانی که خانواده اش را ترک کرد با جان و دل با تزار مبارزه کرد، خودش از همان روش های سلطنتی برای کسب قدرت استفاده کرد و به عبارتی تروتسکی ضد سلطنتی چگونه انقلابی سلطنتی شد و کشورش را در نام عدالت؟ خلاصه ترجمه مهدی نیکویی که در خط مشی شماره 16 منتشر شده است به شرح زیر است:
***
لئون تروتسکی حافظه تاریخی ما را تسخیر کرده است. او یکی از بزرگ ترین شخصیت های انقلابی و نویسنده ای چیره دست است که در تعیین شکل و ساختار سیاست های قرن بیستم نقش بسزایی داشت. او در دوران نوجوانی موضع ضد تزاری گرفت و هرگز از تعهد خود به انقلاب دست برنداشت. او نیروهای انقلابی را سازماندهی کرد، شبنامه و مقالات مختلف را نوشت و توزیع کرد، به سیبری تبعید شد، همسر اول و دخترانش را ترک کرد. تمام این بخش‌های تاریخ او با هدف مبارزه با یک پادشاهی بسیار محافظه‌کار بود. اما زمانی که بر خلاف تصورات و پیش بینی ها در زمره مسئولان انقلاب پیروز بود، دقیقاً از همان روش ها و روش های رژیم استفاده می کرد که روزگاری او را زیر یقه خود آورده بود.
تروتسکی کاملاً آگاه بود که استالین در حال ایجاد رژیمی است که از ظاهر فریبنده سوسیالیسم برای استتار اهداف شوم خود استفاده می کند. او همچنین خطر واکنش مبهم استالین به ظهور هیتلر را درک کرد. زمانی که کرملین نتوانست اصرار کند که حزب کمونیست آلمان، همراه با سوسیالیست های آلمان، در مخالفت با رژیم نازی هستند. تروتسکی جزو اولین کسانی بود که دو چیز را در مورد هیتلر پیش بینی کرد
اول اینکه فتوحات هیتلر می تواند برای رفقای یهودی او در اروپا فاجعه باشد دوم اگر پیشروی اتحاد جماهیر شوروی برای پیوستن به جبهه دموکراسی های غربی کارساز نباشد، استالین به دنبال اتحاد با هیتلر خواهد بود. اما تروتسکی هرگز متوجه نشد که او و لنین مسئول رد ارزشهای دموکراتیک خواهند بود. ارزش هایی که استالین به عنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف شیطانی تر خود استفاده کرد. تروتسکی و لنین تاکید کرده اند که آنها به دنبال ترویج نوع دیگری از دیکتاتوری بودند. تاریخ پر از چنین قهرمانان غم انگیز است. کسانی که رویای عدالت را در سر می پرورانند و باعث ویرانی می شوند.
تروتسکی پس از تأسیس حزب کمونیست و تشکیل اتحاد جماهیر شوروی، رهبری ارتش سرخ و روابط خارجی کشور را بر عهده داشت، اما احتمالاً آغاز سقوط او را باید خود انقلاب اکتبر دانست. جایی که پس از ورود لنین به پایتخت و پیروزی نهایی انقلاب، بلافاصله دستور توقف جنگ «امپریالیستی» را صادر کرد.. این دستور همان چیزی است که سفر لنین را با قطار در سراسر آلمان ممکن کرد. ستاد کل ارتش آلمان از اینکه توانست به دشمنان جنگی روسیه، لنین کمک کند، بسیار خرسند بود.
اعلامیه پایان جنگ با امپریالیسم یک روز پس از پیروزی صادر شد و حتی نزدیکترین دوستان او را نیز شوکه کرد. به گفته لنین، انقلاب تنها یک نقطه شروع بود. بحث دفاع از حکومت انقلابی و ایجاد دموکراسی پارلمانی نبود. جنگ باید فوراً پایان می یافت. زمین ها باید فوراً بین رعایا تقسیم می شد. دولت، مجلس، جنگ یا هر چیز دیگری مهم نبود. این مشکل پرولتاریای آلمان بود که باید امپریالیسم آلمان را به گور می برد! دیکی، یکی از کسانی که صحبت های لنین را شنیده بود، آن لحظه را به خوبی به یاد می آورد: “احساس می کردم که با پتک به سرم زده اند.”
با نگاهی به گذشته، چیزی شگفت‌انگیز در مورد این مرد و انقلاب 1917 وجود دارد: چگونه سیاست‌های جدیدی متولد شدند که حاضر به تسلیم شدن در برابر هرگونه محدودیت عملی نبودند. این سیاست ها حتی از تسلیم شدن به ایده ها یا دیگر مارکسیست ها خودداری کردند. رقبای چپ لنین هشدار دادند که زمان مناسبی برای انقلاب بعدی نیست. خواست خدا (یا خواست مارکس) این بود که دموکراسی بورژوازی مقدم بر سوسیالیسم بود، لطفاً به مرحله بعد عجله نکنید! لنین مرد عمل بود. حتی استالین هم همینطور بود.
از سال 1917 تا 1940، زمانی که تروتسکی با ترور به پایان رسید، او نمی توانست حتی یک روز را بدون اختلافات جدی بین تروتسکی و حاکمان شوروی ببیند. تروتسکی در حالی که آنها مردان عمل بودند، یک انقلابی و متفکر باقی ماند. لنین و استالین اهل سیاست و مدیریت بودند. آنها باید کشور را با ثبات کنند و ریشه های جنگ و ناآرامی را ریشه کن کنند. حتی در روابط بین الملل، اتحاد جماهیر شوروی به متحدان جدید نیاز داشت و تروتسکی به خوبی پیش بینی کرده بود که اگر استالین نتواند با دنیای غرب اتحاد ایجاد کند، حتی به آلمان که نماد ظلم و ستم بر یهودیان بود می رود.
متن کامل این مقاله را می توانید در شماره شانزدهم خط مشی بخوانید.
216216
منبع: www.khabaronline.ir
