یادی که اجرش را فقط خدا می داند

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، در کتاب الکافی جلد 2 صفحه 502 – وصال الشیعه جلد 7 صفحه 163 – بحار الانوار جلد 90 صفحه 342 روایتی است که (امام صادق علیه السلام) می فرماید:

درباره زراره درباره یکی از آنها علیه السلام فرمود: پادشاه جز آنچه شنیده نمی نویسد و خداوند فرمود: پروردگارت در جان تو با خوف و ترس است پس ثواب را نمی داند. این ذکر در جان مردی غیر از خدای عز و جل.

فرشته ای از طرف خداوند متعال مأمور نوشتن و ثبت اعمال انسان می شود، او فقط آنچه را می شنود می نویسد. خداوند متعال می فرماید: پروردگارت را در درون خود و در تضرع و تسلیم کامل و آهسته و نهان یاد کن. هیچ کس جز خدا نعمت و تعالی را نمی داند

شرح این حدیث بر اساس درس آیت الله آقا مجتبی تهرانی را در ادامه بخوانید:

به خدا پناه می برم از شر شیطان. بسم الله الرحمن الرحیم

روایت را زراره که از اصحاب امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام) است، نقل می کند. یعنی هر دو امام را فهمیده است، و از اصحاب بزرگ این دو امام است، زراره بن اعیان مشهور است، روایات زیادی نقل کرده است. او این روایت را نقل می کند و می گوید: یادم نیست از امام باقر علیه السلام شنیده ام یا از امام صادق علیه السلام. پس دارد: «عن احادهما»; یعنی کدام یک از این دو به قول ما، یا از امام پنجم یا از امام ششم، این جملات را شنیدم که حضرت فرمود: فرشته ای که کتاب اعمال ما را می نویسد، آنچه می شنود می نویسد. البته این روایت بسیار بالایی از این روایت است. خوب، در سطح پایین، من می گویم جهت دارد.

«شاه نمی نویسد مگر اینکه بشنود»; فرشته، رقیب، آتید، ما قبلاً آن را داریم، درست است؟ آنها رفتار، گفتار، همه چیز، اعمال ما، هرچه می گویم، هر کاری انجام می دهیم، همه چیز را می نویسند. اما مبلغی که در صحبت های ما بود؟! گوش می دهند و می نویسند. آیا می توانیم چیزی بگوییم که آنها نشنوند؟ گفتم روایت، روایت عجیبی است.

سپس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله این آیه شریفه را تلاوت فرمود: «خداوند گفت سبحان الله و در جان خود پروردگارت را با تضرع و خوف یاد کن». پروردگارت را در ماتم و نهان یاد کن. شد؟! بسیار خوب، سپس فرمودند: «لا یعلم ثواب هذا الذکر فی نفس الرجال الا الله جلیل اللّه»، ثواب این ذکر باطنی را جز خدا نمی داند. ذلک»؛ یعنی این ذکر، «فی نفس»؛ که در باطن، خدا را یاد کردی جز خدا؛ ..؟ یعنی فرشته هم از آن خبر ندارد.

حالا دو نکته اینجا دارم. حال می گویم: یکی: و او این است که وقتی یاد خدا می کنیم آنچه در دل ما می افتد، ملائکه آنها را نمی فهمند. فهمیدی این فرشته هم نمیفهمه وقتی به دلم می آیی یاد خدا می کنم در دلم چیزی نمی گویم نه با زبان. در قلبم به یاد خدا هستم. درسته؟! یاد خدا در دل توست، حتی مالک هم این را نمی فهمد که ثبت کند; فقط خودش میفهمه حالا، این خیلی عالی است، حالا می گویم. هیچ کس جز خود خدا ثواب را نمی داند. ثوابش را هیچکس جز خود او نمی داند «فلا یعلم ثواب ذلیک کذکر فی نفسک الجعل الی الله» جز خدا چرا؟ “Leazamate”؛ آخر، حالا که ما می گوییم، الان نمی گویم، اینجا جایش نیست. یا به قول ما ضمیر آن برمی گردد به ذکر یا ذکر یا آن ملک بزرگی است که در دل یاد کردی یا مال عظمت خداست که او را یاد کردی. فهمیدی؟! من این را می گویم. خیلی ها می آیند به من می گویند سفارش بده. هی می آیند به من می گویند. گفتم خدایا فراموشت نکن. من به آنها می گویم، حالا اگر نشنیده اید، همه باید بشنوید. هی میگن برام دستور بده آیا سفارش می خواهید؟ خدا را فراموش نکن! او نمی خواهد به شما بگوید. فهمیدی تو دلت فراموش نکن، فرشته هم دلت رو نمیفهمه، درسته؟ و ثواب آن چنان زیاد است که جز خدا کسی نمی داند. چرا چون این ذکر خود عظمت دارد، چون ذکر آن عظیم است، بزرگ است.