چرا امام هادی تاکید کرد که تا ظهور امام زمان نامی نبریم؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در روزگاری که ظلم و ظلم بر جامعه سایه افکنده بود، نور حضور امام هادی علیه السلام همچون چراغی فروزان، راه حق و حقیقت را برای جویندگان نور و هدایت روشن کرد. امام هادی علیه السلام با علم بی کران و تقوای بیکران خود همچون ستاره ای درخشان در آسمان امامت و ولایت همواره مرجعی مطمئن و مطمئن برای جامعه اسلامی بود. به مناسبت سالروز شهادت دهمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت امام علی النقی (ع) نظر تعدادی از کارشناسان و متخصصان را در مورد محتوای یکی از احادیث او

به نقل از ایکنا ؛ امام هادی علیه السلام در کتاب «توحید» شیخ صدوق صفحه 81 و بحارالانوار جلد 13 صفحه 27 فرمودند: «ذکر نام مهدی عجل جایز نیست. الله تعالی فرجه الشریف د) تا بیرون آید و زمین را پر از عدل و داد کند. پر از بی عدالتی بود

سوال این است که دلیل عدم ذکر نام حضرت مهدی (عج) چیست؟ آیا این حکم فقط مربوط به زمان غیبت صغری است یا به زمان ما هم می رسد؟ برای یافتن پاسخ این سوال ابتدا به سراغ حجت الاسلام والمسلمین براتعلی حق شناس، دکترای تخصصی تبلیغ از مؤسسات علمی قم و استاد دانشگاه رفتیم.

وی بیان کرد: ذکر نام خاص امام زمان (عج) به ویژه نام مبارک «محمد» از مواردی است که در روایات و آرای فقهی مورد توجه قرار گرفته است. این موضوع از جهات مختلف روایی، فقهی و تاریخی مورد بررسی قرار گرفته و دیدگاه های مختلفی در مورد آن مطرح شده است. در ادامه به دسته بندی احادیث مرتبط با این موضوع و دیدگاه های مختلف فقها و علما اشاره می کنم و در پایان خلاصه ای مفصل ارائه می شود.

این فقیه ضمن طبقه بندی بخشی از احادیث، ادامه داد: احادیث نهی از ذکر نام امام زمان (عج) به چهار گروه عمده تقسیم می شود; اول، احادیث مطلق (نهی بدون قید و شرط) که این دسته از ذکر نام امام زمان (عج) به طور کلی و بدون اشاره به شرایطی مانند تقیه یا خوف نهی می کنند. دوم، احادیث مشروط به ظاهر، در این دسته از احادیث، ذکر نام مقدس امام زمان (عج) تا زمان ظهور حرام است.

وی با اشاره به دسته سوم یعنی روایات دلیل بیان کرد: این روایات دلیل عدم ذکر نام مقدس امام زمان (عج) را به دلیل مسائلی مانند تقوا، ترس و سایر دلایل مربوط به امام زمان (عج) بیان می کند. شرایط خاص دوران غیبت مثلاً در روایتی از ابوخالد کابلی دلیل این نهی صریحاً ذکر شده است و رابعاً در روایات ذکر نام آمده است که در برخی از آنها نام شریف امام زمان (عج) به صراحت ذکر شده است. معصومین (ع) یا راویان، و نشان می دهد که ممکن است شرایط خاصی در این زمینه استثناء شود.

این استاد حوزه و دانشگاه حرمت مطلق تا ظهور، حرمت ناشی از تقوا و خوف، حرمت محدود به دوران غیبت صغری، حرمت ذکر در مجامع عمومی، حرمت ذکر نام احمد و محمد و انزجار را به جای آن ذکر کرد. حرمت از دیدگاه علما در مورد حرام بودن ذکر این نام را برشمرد و افزود: با توجه به اینکه در حال حاضر شرایط تقیه یا خطری برای جان امام زمان (عج) وجود ندارد، ذکر نام ممکن به نظر می رسد. مبارک آنجاست. اما با توجه به تأکید اهل بیت علیهم السلام و نیز علما و فقها و نیز سیره عملی آنان در پرهیز از ذکر نام شریف امام زمان (عج)، بهتر است از این کار خودداری شود; حتی در عصر حاضر نیز مشاهده می شود که ذکر نام خاص امام زمان (عج) به صورت علنی انجام نمی شود و این موضوع به نوعی رویه در بین علما و شیعیان تبدیل شده است.

علی اکبر توحیدیان، محقق قرآنی و دکترای علوم قرآن و حدیث نیز درباره حدیث منقول از امام هادی (علیه السلام) اظهار کرد: این حدیث مربوط به زمان غیبت صغری است که احتمال شناسایی پیامبر وجود داشت و در آنجا وجود داشت. خطری برای زندگی او بود. اما اکنون که در غیاب غول هستیم و حضرتش در دسترس دشمنان نیست، موضوعیت و کاربرد ندارد. البته برخی معتقدند بهتر است به متن حدیث احترام گذاشته و برای احتیاط به مفاد آن ادامه دهید.

طاهره دوست، استاد حوزه و دانشگاه در این باره توضیح داد: علت تحریم نام حضرت مهدی (عج) به نام «محمد»، خفقان شدیدی بود که در زمان حکومت عباسیان وجود داشت. در زمان حکومت بنی عباس دشمنی و دشمنی با اهل بیت علیهم السلام بسیار بود و همانطور که می دانیم از زمان امام باقر و امام صادق علیه السلام تا امام حسن عسکری علیه السلام در آنجا بود. آزار و اذیت و بدرفتاری فراوان از سوی امرای ملعون عباسی به اهل بیت بود. (الف) وارد شد.

وی افزود: لذا برای حفظ جان امام زمان(عج) و شناخته نشدن توسط دشمنان، اهل بیت(ع) در آن زمان دستور دادند که حضرت مهدی(عج) را نخوانند. نام محمد و بدین ترتیب جان او حفظ می شود. ; اما طبق نظر علما در زمان ما دیگر نیازی به این کار نیست و در آن زمان به حفظ تقیه دستور داده شده است و در این مدت علمای شیعه و عامه احادیثی نقل کرده اند که در آن نام حضرت مهدی (عج) آمده است. ) به عنوان «محمد» یاد شده است. بوده است

حجت الاسلام والمسلمین مهدی آژه ای، استاد دانشگاه و دانشگاه نیز در رابطه با مضمون این حدیث اظهار داشت: بررسی احادیث معصومین(ع) امری تخصصی است؛ بررسی احادیث معصومین(ع) امری تخصصی است. ابتدا صدور آن را که از ناحیه معصوم (علیه السلام) صادر شده است بررسی کنید. ثانیاً راوی اول که از نظر اعتقادی یا اعتمادی یا اعتمادی اولین راوی روایت است. ثالثاً توجه به سلسله راویان، یعنی نفر دوم به بعد که از راوی اول روایت کرده است و این موضوع در علم «رجال» مطرح است; همچنین احادیث و احادیث از نظر متن در علم «درایه» بررسی می شود; آیا منظور این است که متن حدیث در سیاق کلام معصوم (علیه السلام) است یا غیر معتبر است؟

وی ادامه داد: نکته مهم در فهم روایت، شرایط زمانی برای امام(ع) است. ثانیاً، جایگاه سؤال کننده نیز در فهم حدیث تأثیر دارد; اما در مورد روایات و احادیث مربوط به امام، شرایط سخت مبارزه، سرکوب شدید عصر عباسی علیه شیعیان و رهبران شیعه، مبارزه مکتبی ائمه و سازمان های مخفی یا شبکه وکلای امام (علیه السلام) خواستار این بودند که اسرار نهضت از چشم کارگزاران، دستگاه فاسد جبار پنهان بماند.

این استاد دانشگاه در پایان گفت: اولین نکته در فهم روایت این است که استفاده از نام خاص امام زمان (عج) به عنوان «محمد» حرام است تا رهبر نهضت بتواند کار رهبری را به دور از آن انجام دهد. چشم جاسوسان دشمن نکته دوم این است که در عصر غیبت امام، شیعیان نباید به دنبال رهبر باشند، بلکه به سراغ وکلای امام بروند که امروز شبکه عمومی امام، فقهای عظام و مراجع تقلید هستند. نکته سوم این است که بسیار مهم است. راه بر مدعیان دروغین مهدویت بسته شود و شیعیان فریب نخورند.