راه های تقویت ایمان و تقرب به خدا چیست؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، پاسخ های استاد شیخ حسین انصاریان به سوالات جوانان را می خوانید:

درجه اول ایمان نظری، معرفت خداوند و اعتقاد به وحدانیت اوست و اعتقاد به اینکه نظام هستی بر اساس تدبیر و اراده اوست و با قدرت ولی او حرکت می کند و همه موجودات در خلقت، بقا و نیاز به او دارند. وجود پس از آن اعتقاد به فرشتگان به عنوان مأموران خداوند در نظام هستی و اعتقاد به بعثت و نبوت همه انبیا از حضرت آدم تا خاتم النبیین و اعتقاد به عالم برزخ، قیامت کبری، حسابداری، کتاب. ، اجتماع، بهشت ​​و جهنم از شاخه. ایمان نظری است.

ایمان عملی: ایمان عملی ثمره ایمان نظری و ثمره علم و آگاهی به حق است و با چیزهایی تقویت می شود که عبارتند از:

1- توبه: مرحله اول سفر الی الله نزدیک شدن به اتوبه است. بدون توبه واقعی، ایمان قلبی نمی تواند فرار کند. حقیقت توبه پشیمانی و پشیمانی از اشتباهات و گناهان و کاهلی و ضعف های گذشته است و نشانه توبه آه و حسرت و سوز و ناله ای است که فضای روح و جان توبه کننده را فرا گرفته است تا او گناهان تلخ ترین خاطره ذهنی اوست. و آزاردهنده ترین موضوعی است که هر وقت یادش می آید روحش آزرده می شود. بنابراین منظور از توبه فقط ذکر ذکر نیست. تا شیرینی گناه در یادش است گفتن استغفیرالله پناه بردن به خدا – تمسخر خدا – و ذکر اوست. کسی که واقعاً از گناه پشیمان است، عزم راسخی برای ترک گناه دارد. بعد از توبه اولین قدم و اولین شرط حرکت به سوی خدا ترک گناه است.

2- انجام واجبات و اطاعت از دستورات خداوند: پیامبر (ص) می فرماید: ریشه و اساس دین و دینداری، تقوا و دوری از گناهان است و ساقه و سر آن اطاعت از خداوند است.

ایمان با تقوای الهی و دوری از گناهان و انجام عمل صالح تقویت می شود.

امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «تقوا و دوری از گناه ایمان را استوار می کند و حرص ایمان را از بین می برد».

همچنین فرمود: «هرکس عملش با گفتارش موافق باشد، اهل نجات است، اما هر کس عملش با گفتارش مطابقت نداشته باشد (قول به خدا و روز قیامت و…) ایمانش عاریتی و تصنعی است. “

رسول خدا (ص) فرمود: محکم ترین دستگیره ایمان تقوا است.

3- شناخت چهارده معصوم و توسل و ارتباط با آنان; زیرا ائمه: سبیل الله یعنی راه خدا و باب الله به معنای باب ورود به مقام الوهیت و تقرب به ذات خداست. همانطور که قرآن دستور می دهد برای رسیدن به خدا از وسایل کمک بگیرید

امیرالمؤمنین علیه السلام در توضیح آیه مذکور فرمود: ما اهل بیتیم، خانه هایی که خداوند دستور داده از درهایشان وارد شوید. ما اهل بیت هستیم، هم خانه خدا و هم درب خانه خدا.

پس هر کس می خواهد خدا را بشناسد و تقرب به خدا را بجوید و به کمال نهایی بندگی و انسانیت دست یابد، باید با احادیث و معارف عالیه ائمه آشنا باشد و با آنها زندگی کند و تدبیر دنیا را تنظیم و بشناسد. و آخرت بر اساس آن. تقرب به خدا بدون شناخت و ارتباط و اطاعت از امامان ممکن نیست.

4- عمل صالح: پس از معرفت و شناخت و تعیین هدف و اعتقاد به آن، عمل صالح در تقویت تصویر نقش مؤثری دارد. ایمان بدون اعمال نیک معنا ندارد.

امام صادق (علیه السلام) فرمود: ایمان چیزی جز عمل نیست.

در حدیث دیگری از آن حضرت آمده است: ایمان عبارت است از اطاعت خدا و عدم انجام گناه.

از امیرالمومنین علیه السلام پرسیدند: آیا کسی که به وحدانیت خدا و نبوت محمد بن عبدالله شهادت دهد مؤمن است؟

درجات ایمان:

همان گونه که ایمان نظری دارای درجات و مراتب است، ایمان عملی نیز دارای درجات و مراتب است. نمی توان کسی را که مرتکب گناه می شود دور از ایمان دانست و با چوب تکفیر او را از اجتماع مؤمنان بیرون کرد. امام صادق (ع) فرمود: خداوند متعال ایمان را به هفت شاخه تقسیم کرده است:

1 صدقه و انفاق; 2 صداقت و راستگویی 3 رسیدن به درجه یقین; 4 رسیدن به مقام رضایت و رضایت خداوند; 5 وفاداری (وفای به عهد و پیمان الهی و بیعت با پیامبر و ائمه اطهار: و وعده ها و تعهدات مشروعی که با انسان ها بستیم). 6 دانش و دانش; 7 بردباری و صبر.

سپس فرمود: خداوند آن را بین مردم تقسیم کرد و به هر نفر هفت سهم داد. او مؤمن کامل است (یعنی هرکس با اراده و تلاش و عمل نیک و طلب نعمت الهی توانست به همه درجاتش برسد، می توان گفت ایمان کامل دارد) اما برخی از افراد سهمی از ایمان می خوانند. برخی دو درجه دارند و گروهی به درجه سوم ایمان و … رسیدند. بر کسی که یک سهم ایمان دارد، دو سهم و بر کسی که دو سهم ایمان دارد، تکلیف سه سهم نگیر. یعنی توانایی و توانایی پذیرفتن افراد در ایمان یکسان نیست و خداوند از هرکس خواسته است که به اندازه توانش عمل کند پس باید از هرکس به اندازه توانایی و توانایی او در اعمال و اخلاق دینی و فراگیری علوم توقع داشت. و دانش

از یک منظر ایمان را می توان به ده درجه تقسیم کرد. امام صادق علیه السلام به شخصی به نام عبدالعزیز فرمود: ایمان مانند نردبانی است که ده پله دارد و مؤمنان یکی پس از دیگری از پله بالا می روند، پس کسی که بر پله دوم است به کسی که بر پله اول است نگوید. گام شما ایمان ندارید و کسی که در سطح سوم است نباید کسی را که در سطح دوم است تحقیر کند همینطور کسی که در درجه دهم ایمان است نباید کسی را که در سطح پایین است تحقیر کند. .

از مجموع روایات و آیات مربوط به بحث ایمان به دست می آید که ایمان یک حقیقت واحد نیست و در همه مؤمنان یکسان و یکسان نیست، بلکه حقیقتی است که مراتب و درجات متعددی دارد و از نظر آن مورد سؤال است. به منطق دانان اعتبار و ارزش و میزان تقرب هر انسانی به خداوند بر اساس میزان توجه به ارزش و کیفیت اجزای ایمان است; یعنی اعتبار هر مؤمنی را باید با میزان اعمال خالصانه او سنجید.

همانطور که گفته شد ایمان درجاتی دارد. درجات و مراتب ایمان همیشه با یک معیار واحد سنجیده نمی شود، بلکه شرایط زمانی و مکانی در آن مؤثر است. در زمان اقامت اسلام و پیامبر در مکه، ایمان به خدا و روز قیامت و پیامبر اسلام هر فردی را در زمره مؤمنان قرار داد، اما در دوران قدرت اسلام، ایمان نشانه ایمان نیست، بلکه انجام دادن آن است. واجبات و ترک گناه جزء لاینفک آن است.

برای تقویت ایمان باید پایه های آن را محکم کرد. امام علی (ع) ایمان را بر چهار پایه می داند: صبر، یقین، جهاد و عدالت.

به طور کلی خلق و خوی نفسانی و رذایل اخلاقی از آفات ایمان محسوب می شود.

امام باقر علیه السلام دروغ را مایه نابودی ایمان می داند. حضرت در جای دیگر از حسد به عنوان آفت ایمان یاد کرده و می فرماید: «حسد ایمان را می خورد چنانکه آتش هیزم را می خورد».

پس انجام واجبات و ترک محرمات و آراسته شدن به صفات پسندیده از جمله: شکر، صبر، خوش اخلاقی، احسان، سخاوت، راستگویی، بردباری و پاکسازی بدن از رذیله هایی مانند: تکبر، حسد، فجور، غضب و غیره. و ثبات تبدیل به ایمان می شود.