داستان تاریخی بلندی گنبد خضراء رسول الله (ص)

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، پاسخ های استاد شیخ حسین انصاریان به سوالات جوانان را می خوانید:

در این مورد اقوال و نظرات مختلفی بیان شده است که به اختصار هر یک را بیان می کنیم:

قول اول

در یکی از کتب معتبر اهل سنت (سنن دارمی، جلد 1، صفحه 43) از ابن جوزی نقل شده است که روزی در مدینه قحطی شدیدی شد، مردم نزد عایشه همسر پیامبر آمدند و او گفت: قبر پیامبر را بنگرید و از پشت بام قبر هم به پنجره ای نگاه کردند. حضرت آن را به سوی آسمان گشود تا سقف و پوششی بین قبر و آسمان نباشد در حالی که رحمت الهی از آسمان نازل شده است.

بعدها بازکردن این پنجره هنگام خواندن دعای باران به یکی از سنت های مردم مدینه تبدیل شد که تا قرن نهم در زمان حیات سمهودی ادامه داشت و از آن زمان بر روی گنبد دیده می شود.

دقیقاً به موازات این پنجره روی گنبد سبز، پنجره ای در گنبد پایینی نیز وجود دارد. چند نکته:

اول: در زمان عایشه گنبدی بر قبر مطهر ساخته نشده بود. شاید فقط یک روکش پارچه ای روی آن انداختند و مردم در واقع حصار بین قبر و آسمان را برداشتند. به این ترتیب معنای این روایت این است که آسمان از دیدن قبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله غمگین می شود و باران نمادی از اشک های آسمان در وداع پیامبری است. اتفاق افتاد که خداوند در شأن او فرمود: «لولک لمّا خلکت الافلق».

ثانیا: این واقعه که در کتب اهل سنت نیز آمده، با عقیده وهابیان که تکیه بر مردم پس از مرگشان شرک است، منافات دارد. بر اساس این روایت، پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و در زمان همسرش عایشه و با نصیحت ایشان، مردم به پیامبر و قبر شریفش متوسل شدند.

ثالثا: سال هاست که هنگام خواندن نماز باران این پنجره را باز نمی کنند.

چهارم: اگر از زاویه ای دیگر به این روایت نگاه کنیم، نمی توان به این گونه روایات اعتماد کرد، زیرا کتب اهل سنت مملو از روایاتی است که هدفشان فضیلت بخشیدن به عایشه است. واقعاً این سؤال جدی است که اگر در مدینه قحطی بود، چرا مردم نزد علی (علیه السلام) که داناترین مردم و نزدیکترین آنها به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود، نرفتند. صلوات خداوند بر او باد. یا نزد یکی از یاران نزدیک پیامبر مانند سلمان و مقداد و ابوذر نرفتند و یا حتی نزد خلیفه اولی که خلافت مسلمین را برعهده داشت نرفتند تا در این مورد از ایشان سوال کنند!!

از این رو صحت این روایات که با ظرافت تنها از عایشه در میان همسران پیامبر یاد می کند، جای تأمل دارد.

قول دوم

سمهودی مورخ معروف قرن نهم می گوید: گنبد مسجد النبی دو سقف بود و بر بام بالا پنجره ای مشرف به بام پایین بود.

لازم به ذکر است که ساخت گنبدهای دو جداره در آن زمان رایج بوده و در حال حاضر نیز از این تکنیک در ساخت گنبد استفاده می شود. این نوع گنبدسازی از نظر فنی و مهندسی استحکام گنبد را افزایش داده و عمر آن را دو چندان می کند.

اما قرار دادن پنجره روی گنبد بیرونی ممکن است در یکی از جهات زیر باشد:

اول: این پنجره وظیفه دارد نور را به فضای ما بین دو گنبد برساند. علاوه بر این، با وجود کمبود وسایل روشنایی، این روش مناسب به نظر می رسد.

در مورد کعبه مکرمه نیز چنین کاری وجود داشت که در اطراف کعبه سنگ های مرمر قرار می دادند تا با تابش نور خورشید به این سنگ ها، فضای بین سقف اول و دوم کعبه روشن شود.

دوم: این پنجره در واقع تنها راه ورودی برای رفتن به گنبد بود.

به نظر می رسد با توجه به انتقادات وارده به قول اول، این قول قابل قبول باشد.

قول سوم

در برخی سایت های اینترنتی آمده است که پس از تخریب گنبد و حرم امام بقیع علیهم السلام توسط وهابی ها، تصمیم به تخریب گنبد حرم مطهر پیامبر اکرم (ص) گرفتند. از این رو یکی از آنها از گنبد بالا رفت و در حالی که می خواست اولین ضربه را بزند، صاعقه ای به او اصابت کرد و بیهوش شد و جان باخت.

پس از آن هیچکس نتوانست جسد او را از سطح گنبد پایین بیاورد. هاتفی از طرف پیامبر صلی الله علیه و آله به یکی از عارفان مدینه خبر می دهد که نمی توانند این جنازه را از گنبد بیرون بیاورند، پس او را همان جا روی گنبد بپوشان تا عبرتی برای دیگران باشد.

این قول هیچ گونه ارجاع تاریخی ندارد و در بررسی های انجام شده در آن روزها چنین حادثه ای ذکر نشده است. بنابراین صحت آن مورد تردید جدی است و قابل قبول نیست. هر چند از نظر اعتقادی چنین اتفاقاتی منعی ندارد.