نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، امام نهم شیعیان امام محمد تقی علیه السلام فرزند امام رضا علیه السلام است که به کنیه هایی چون جواد، تقی، زکی، قانع، رازی، مختار، متوکل، مرتضی و متجب نیز معروف است. چون به سخاوت شهرت داشت به او «جواد» می گویند. وی همچنین کوچکترین امام زمان شهادت بود و تنها 25 سال داشت. بسیاری از شیعیان امام جواد علیه السلام را باب الحوائج می نامند و در امور مادی به امام جواد علیه السلام توسل می جویند.
به نقل از مهر، امام جواد علیه السلام در دوره و برهه ای از تاریخ زندگی می کرد که با مشکلات و مسائلی مواجه بود که کمتر در زندگی سایر ائمه شیعه مشاهده می شد. امام علیه السلام در زمان حکومت «مأمون» و «معتصم» عباسی می زیست. در این دوره حکومت عباسی رو به زوال بود و با مرگ مأمون عباسی و به قدرت رسیدن معتصم، رو به زوال بود. وقتی یک حاکم مقتدر در جامعه ای زندگی می کند، همه مسائل آن زمان را تحت تأثیر قرار می دهد. مانند زمانی که «یزید» به قدرت رسید و امام حسین (ع) بر ضد او قیام کرد و آن واقعه مهم رخ داد و به نقطه‌ای تبدیل شد که در زمان سایر ائمه و امامان معصوم (ع) وجود نداشت.
سیدمحمدباقر علوی تهرانی در سخنانی به ویژگی های زمان حضرت جواد (ع) پرداخت که در ادامه می خوانید.
رویارویی حضرت جواد الائمه با فرقه های عصر
حضرت امام محمد تقی که به جواد نیز معروف است، امام نهم شیعیان دوازده امامی است. وی پس از شهادت پدرش حضرت امام رضا به امامت رسید. دوران امامت ایشان همزمان با خلافت دو خلیفه عباسی مأمون و معتصم بود. این دوره با رویدادهای سیاسی و اجتماعی بسیاری همراه بود.
در زمان امام جواد چندین فرقه و گروه مختلف وجود داشت که برخی از عقاید خود منحرف شده بودند. بررسی کامل این فرقه ها و اعتقادات آنها مجالی جداگانه می طلبد; در زیر به برخی از آنها اشاره می شود:
غلات; این گروه که سابقه حضور در زمان اکثر ائمه معصومین را دارند; مورد خطاب و سرزنش شدید اهل بیت قرار گرفتند. زیرا با جعل حدیث و نسبت دادن عقاید باطل به ائمه معصومین سعی در گمراهی شیعیان داشتند. امام جواد نیز مانند سایر امامان معصوم با آنان مقابله می کرد. معظم له آنها را نفرین کرد. امام جواد از اصحاب خود خواسته بود که تعدادی از کله هایی را که در جامعه فساد می کرد مجازات کنند.
واقفه یا واقفه; گروهی که پس از شهادت امام موسی کاظم(ع) از امامت امام رضا(ع) منصرف شدند و اعتقادی به امامت نداشتند. پس از شهادت امام رضا، عده ای از این گروه نیز سن کم امام جواد را بهانه کردند و از پذیرش امامت امام رضا دست برداشتند و از پذیرش امامت امام جواد علیه السلام سرباز زدند. وجود واقفیه در زمان ایشان جامعه شیعه را با چالش جدی مواجه کرد. این فرقه با ترویج عقاید خود سعی در انحراف پیروان از خط امامت داشت. امام به شدت با این فرقه مخالفت کرد و شیعیان را از تقلید از آنان در نماز نهی کرد.
زیدی; گروهی که به امامت زید بن علی فرزند امام سجاد معتقد بودند و با شیعیان دوازده امامی اختلاف داشتند. در زمان امام، زیدیه به عنوان گروهی مستقل با اعتقادات خاص خود، برای جامعه شیعه چالش هایی ایجاد کردند. آنان به دلیل تفکراتی که در مورد امامت و قیام داشتند، برخی از پیروان را از خط اصلی شیعه منحرف کردند. امام جواد با این فرقه برخورد کرد و آنها را در ردیف ناصبیان (افرادی که با اهل بیت یا دوستداران آنها دشمنی می کنند) قرار داد.
اهل حدیث یا مجلس; این فرقه به جسمانیت خداوند اعتقاد داشتند. امام جواد درباره این فرقه می فرماید: «شیعیان حق ندارند پشت سر کسی که خدا را جسم می دانند نماز بخوانند و به او زکات بدهند».
حضور این فرقه ها نشان از تنوع و اختلاف فکری در میان پیروان اسلام در عصر امام بود که هر کدام تأثیرات خاصی بر جامعه شیعی داشت. تلاش امام در مقابله با این فرقه ها برگرفته از رسالت امامت و ولایت یعنی حفظ مبانی اسلام و هدایت جامعه شیعه به سوی شکوفایی و رشد است.
منبع: www.khabaronline.ir
