منظور از خلقت باد و آب در خلقت جهان چیست؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، آیت الله عبدالکریم عابدینی نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه قزوین به تشریح بخشی از خطبه اول نهج البلاغه در خصوص مفهوم خلقت آب و باد در آفرینش جهان پرداخت. در زیر می خوانیم:

به روایت ایکنا، در جلسات گذشته درباره خطبه اول نهج البلاغه و نحوه خلقت آسمان ها و زمین بحث شد. در ادامه صحبت های جلسات گذشته می توان گفت که در خصوص آفرینش آسمان ها در آیه 47 سوره ذاریات «والسماء بنیها بعید و واننا لمسون» و آسمان آمده است. به قدرت تو برانگیختیم و بی تردید آسمان را می گسترانیم.

انگار این جمله می خواهد بگوید این بهشت ​​ها و فیزیک دنیا مثل یک درخت است، این درخت امسال هم اندازه است، اما سال آینده هم اندازه نیست، تازه می شود و حجمش زیاد می شود. بنابراین این آیه به ما می گوید که این جهان همیشه در حال گسترش و رشد است.

همچنین آیه 30 سوره انبیاء نیز در فهم این قسمت از سخنان امیرالمومنین (علیه السلام) بسیار مفید است، خداوند متعال در این آیه می فرماید: پس آنها را جدا کردیم و ما را از آب همه چیز را زنده ساختیم. تا ایمان بیاورند.» آیا کافران نمی دانستند که آسمان ها و زمین به هم پیوسته اند و ما آنها را از یکدیگر جدا کردیم و هر موجود زنده ای را از آب آفریدیم؟ هم باور نکن

ابن عباس در مورد کلمه «و لا للموسی» در آیه 47 سوره ذاریات می گوید که این آیه می گوید که واقعیت جهان در حال توسعه و گسترش و رشد است، یعنی این گونه نیست که بگوییم خداوند عالم دیگری می آفریند. که بزرگتر از جهان کنونی است، بلکه این جهان دائما در حال گسترش است.

امیرالمومنین (علیه السلام) در ادامه خطبه اول نهج البلاغه فرمود: «فجر فیه مام متألمة طیاروه متارکمة»، شاید مراد از «مأة» در این قسمت، ماده سیال باشد. یا یک جوهر، حضرت می فرماید خداوند جوهر سیال است و جوهر سیال جاری است. کرد که اجزای آن بسیار فرار است. امیرالمؤمنین علیه السلام در ادامه فرمودند: «زخاروه حماله علی متن الی ریحیح الاصفه» و آن را بر پشت باد شدیدی که طوفان ایجاد می کند قرار داد.

در کلام پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله کلمه «مطلطم» آمده است. در بین اعراب کلمه ای داریم به نام صدمه زدن به این معنی که در مصیبت ها به سر و صورتشان ضربه می زند. متالتم یعنی خداوند کاری کرده که این ماده مایع را چنان طوفانی کرده که امواج به صورت می زند و متلاطم است. همچنین در سخنان پیامبر کلمه غلیظ نیز آمده است که به معنای تجمع و متراکم شدن امواج برآمده است و در ادامه سخنان پیامبر جمله «هملهو علی متن النبی» آمده است. ری ریح آصفه» یافت می شود یعنی خداوند این ماده مایع را بر متن طوفان یا باد قرار داده است. سنگ شکن حمل کرده است.

امیرالمؤمنین علیه السلام در ادامه فرمودند: «وَ الزَعَا القصیفه»، یعنی این نیروی کوبنده که هرچه ثابت را از بین می برد; پیامبر اکرم وقتی شکل گیری جهان را بیان می کند می فرماید که ماده مایع اسرارآمیز و نیرومند و این باد طوفانی فعال شده و خداوند متعال کار را این گونه انجام داده است. امیرالمومنین (ع) در ادامه فرمودند: «فَمَرْهُهُ بَرَدَه»، یعنی خداوند به باد دستور داد که آب و این ماده مایع را از یک طرف به طرف دیگر ببرد، یعنی آن را به یک طرف برد. و آن را به طرف دیگر برگردانید.

حضرت در ادامه فرمودند: «وَ صَلَّاتَا عَلى شَدِى وَ قَرَنَهَا الْحَدَى»، یعنى با نیروى خردکننده شدید بر این ماده سیال مسلط شد و به نیروى خردکننده فرمان داد که بر این مایع و ماده مسلط شود و بر شدت آن بیفزاید. این امر از ترکیب آب و باد اتفاق می افتد، اما در عین حال، باد و سیال را احاطه می کند، اجازه ندهید از محدوده خارج شود.

حضرت در ادامه می فرمایند: «هوا از ته آن فاتق»، رتق به معنای متصل و فقه به معنای جدا شده، فاتق بر وزن فعال است و شدت انبساط را بیان می کند. و بادی که ایجاد می شود فضای بسیار وسیعی دارد. حضرت در ادامه می فرماید: «و المعوم من فقها دفیقمو»، آن مایع و ماده ای که در مورد آن صحبت شد، با این نیرو حرکت می کند و با جهش و شتاب حرکت می کند.

حضرت در ادامه می فرماید: «ثم جلال الله خلقه باد محبتش»، یکی از اسرار وزش باد این است که خداوند متعال در آیه 22 سوره حجر می فرماید: «وَ أَرْسَلْناهُ الْبَدْهِ وَعَلَیْهِ». ما پایین.” آب منا السماء، فسقینااکوموه وما انتوم لهو باخازنین، یعنی بادها را آبرسان فرستادیم و از آسمان آبی نازل کردیم و تو را با آن سیراب کردیم و تو خزانه دار آن نیستی. برای درختان، حیوانات و پرندگان استفاده می شود. یکی از چیزهایی که نقش تلقیح کننده دارد باد است، در این قسمت از نهج البلاغه امیرالمومنین (ع) می فرماید باد علاوه بر اینکه گیاهان و درختان را بارور می کند، ابرها را نیز تلقیح می کند. باعث می شود ابرها شرایطی پیدا کنند که تولد آنها به باران تبدیل شود. بودن

این بادی که امیرالمومنین علیه السلام در اینجا می فرمایند با طوفانی که ماده سیال را در شکل گیری عالم فعال می کند و کهکشان ها و آسمان ها را به وجود می آورد متفاوت است. آن حالت بهره وری را پیدا نمی کند.

حضرت در ادامه می فرماید: «وَ أَدَمُ أَنْبَدُ وَ أَنْبَدُ أَنْبَدُ»، یعنی آن باد همیشه می وزید، آن باد شدید، آن باد را قوی و سخت می کرد و منبع و منشأ پیدایش آن بسیار دور بود. حضرت در ادامه می فرمایند: «پس امر کرد آب بپاشد و امواج البحار را برافراشت» یعنی این باد را آورد تا آب زخار را واژگون کرد تا دریا را متلاطم کند و امواج را بلند کند.

امیرالمؤمنین علیه السلام در ادامه می فرماید: «فامخذاتو مخذا الصقعه»، یعنی آنچه باد با آب انجام می دهد، مانند شیری است که در آن لبنیات است و سریع تکان می دهند تا تبدیل به دیگری شود. محصولات، یعنی این باد با آن مایع باعث تغییراتی در کیهان می شود.