انتشار کتاب بشیریه به زبان عربی در لبنان

به گفته خبرگزاری اخبار آنلاینموسسه مطالعات بشیریه اعلام کرد که کتاب دیباکی سیاست سیاسی ایران: جمهوری اسلامی ایران ، توسط دکتر حسین بشیریه ، به زبان عربی در لبنان منتشر شده است.

این کتاب توسط احمد فارمدی عباسی در لبنان در بیروت توسط ال -رارابیا لدراسات و انستیتوی النهار ترجمه شده است.

احمد فارادی عباسی می گوید: “من این کتاب را به سه دلیل به عربی ترجمه کرده ام: 1- منشأ نظریه کتاب نشان دهنده تأثیر نیروهای اجتماعی با سیستم سیاسی ایران در تاریخ معاصر است.” ترتیب دوم این است که فشردگی کتاب باعث می شود که از خوانندگان امروز خسته نشود. و 3- من فکر کردم که می تواند نقصی را که کتابخانه عرب در رابطه با تاریخ ایران دارد ، پوشش دهد. »

حسین بشیریه (متولد 2 در همادان) یک جامعه شناس و محقق علوم سیاسی است. او یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین متفکران سیاسی ایران پس از انقلاب است. تحقیقات وی بیشتر در زمینه نظریه های انقلابی ، جامعه شناسی سیاسی ، جامعه شناسی سیاسی ایران ، توسعه سیاسی و اندیشه سیاسی در غرب است. وی لیسانس خود را در علوم سیاسی از دانشگاه تهران دریافت کرد و سپس برای ادامه تحصیل به انگلیس رفت. وی در سال 2008 مدرک کارشناسی ارشد رفتار سیاسی را از دانشگاه انگلیس دریافت کرد و دکترای تئوری سیاسی را از دانشگاه لیورپول به دست آورد. حسین بشیریه با نوشته های بیشمار و آموزش علوم سیاسی در دانشگاه تهران به مدت 5 سال تأثیر بسزایی در مطالعه و اقدامات سیاسی در ایران داشته است (1-5).

بشیریه کتاب “بخش جامعه شناسی سیاسی ایران” را بررسی می کند. هدف از این کار ارائه نقاشی از طبقات اجتماعی ، نیروها و درگیری های سیاسی در دوره پس از انقلاب و ارائه تصویری از ماهیت دولت در سالهای 60-76 بود. حسین بشیریه نیروهای اجتماعی را در هر جامعه ای ذکر می کند ، که شامل طبقات اجتماعی به معنای دقیق این اصطلاح ، و همچنین طیف وسیعی از افراد و گروه هایی است که اساساً کلاس نیستند ، اما ممکن است به نمایندگی از طبقات اجتماعی و ایدئولوژی باشد. به گفته نویسنده ، تعدادی از تقسیمات تاریخی و ساختاری در جامعه ایران منجر به ظهور ساختار بسیار پیچیده ای از نیروهای اجتماعی و سیاسی شده است. شکاف بین سنت و مدرنیته در تمام مظاهر آن ، تأثیر اسلام در ایران ، به ویژه فلسفه سیاسی شیعه و تفاوت های قومی از وجود قومیت های بی شماری ، از مهمترین این پیچیدگی ها است.

حسین بشیریه در “جامعه شناسی سیاسی ایران” در “ابتکارات نوسازی انقلاب پهلوی ، از یک سو ، با افزایش شهرنشینی ، توسعه رسانه های جمعی ، به ویژه سواد و آموزش و همچنین صنعتی شدن ،” افزایش آگاهی سیاسی و سیاسی کردن ، استدلال می کند. بخش هایی از جامعه راه را هموار کردند ، اما آنها خواسته های رو به رشد خود را برای ایجاد یک فضای مشارکت سیاسی نادیده گرفتند و این دوگانگی بستر ای را برای اختلال در این کلاس ها و فروپاشی دولت پهلوی آماده کرد. یکی از نکات برجسته این کتاب این است که حسین بشیریه درک کاملی از وضعیت داخلی کشور دارد و نیروهای درون جامعه را کاملاً بررسی کرده است.