چرا اشتها در طول بیماری کاهش می یابد؟

کاهش اشتها در هنگام بیماری فقط یک “علامت” نیست بلکه بخشی از یک برنامه دفاعی هوشمندانه در بدن است.

هامشاهری در خبری نوشت که چرا بدن تصمیم می گیرد در این شرایط تمایل به غذا را کاهش دهد ، موضوعی است که ما کاملاً مورد بررسی قرار می دهیم. اگر دوست دارید بدانید که چرا برای تب ، سرماخوردگی یا حتی اضطراب بیماری زا معنی ندارید ، تا آخر به ما بپیوندید.

مکانیسم دفاع بدن: اشتها را به عنوان یک استراتژی بقا خاموش کنید

یکی از اصلی ترین دلایل کاهش اشتها در زمان بیماری ، عملکرد سیستم ایمنی بدن است. هنگامی که بدن با یک عامل بیماری زا مانند ویروس ، باکتری ها یا التهاب داخلی روبرو می شود ، سیگنال هایی از سلولهای ایمنی که به مغز دستور می دهند تا برای مقابله با این تهدید آماده شوند. این سیگنال ها حاوی موادی به نام سایتوکاین هستند.

سایتوکاین ها نقش اساسی در پاسخ های التهابی دارند ، اما نکته جالب این است که آنها همچنین بر هیپوتالاموس – بخشی از مغز مسئول تنظیم گرسنگی – و سرکوب اشتها نیز تأثیر می گذارند.

در حقیقت ، بدن اولویت خود را از انرژی به خودآزمایی تغییر می دهد. در این شرایط ، به جای صرف انرژی ، به مبارزه با پاتوژن اختصاص می یابد. بنابراین ، کاهش اشتها یک مکانیسم محافظ است.

توجه عملی: اگرچه برای غذا طبیعی است ، نوشیدن مایعات در این دوره بسیار مهم است. آب ، سوپ و آب میوه های طبیعی به نگه داشتن هیدرات بدن و تأمین انرژی لازم با کمترین دستگاه گوارش کمک می کند.

التهاب و تأثیر آن در مرکز گرسنگی در مغز

در بسیاری از بیماری ها ، از سرماخوردگی و آنفولانزا گرفته تا عفونت های باکتریایی و بیماری های خود ایمنی ، التهاب نقش مهمی دارد. این التهاب با ترشح برخی از واسطه های شیمیایی مانند نکروز تومور Interloon و Alpha (TNF-α) که مستقیماً بر مغز تأثیر می گذارد ، همراه است.

تحقیقات نشان داده است که این مواد عملکرد و نه مسئول گرسنگی را مختل می کنند. به همین دلیل است که حتی با خالی بودن شکم ، گرسنه نیست.

مثال: فرد مبتلا به تب و لرز معمولاً هیچ اشتهایی برای غذا ندارد ، حتی اگر چند ساعت نخورده باشد. در این حالت ، التهاب مانع انتقال پیام گرسنگی به مغز شده است.

تب ، هضم و متابولیسم کاهش یافته

تب یکی از علائم شایع در بسیاری از بیماری ها است و اغلب با کاهش اشتها همراه است. هنگامی که دمای بدن بالا می رود ، دستگاه گوارش کندتر کار می کند. در این حالت ، معده بعداً تخلیه می شود و حتی بدون خوردن غذای زیادی باعث احساس سنگین و پری می شود.

همچنین در حین تب ، هورمون هایی مانند آدرنالین و کورتیزول افزایش می یابد که می تواند سطح قند خون را افزایش داده و اشتها را کاهش دهد.

نکته: در زمان تب ، خوردن غذاهای سبک و راحت مانند برنج ، سوپ مرغ و پوره سیب زمینی توصیه می شود. این غذاها به فعالیت هضم کمتری نیاز دارند و بدن را بدون ایجاد بار اضافی تغذیه می کنند.

تأثیر روانی این بیماری بر اشتها

نباید از نقش ذهن غافل شد. احساس بیماری ، نگرانی در مورد علائم ، ترس از تشخیص جدی تر و حتی خستگی ذهنی می تواند بر اشتها تأثیر بگذارد. افسردگی یا اضطراب ناشی از این بیماری نیز عامل مهمی در کاهش میل به غذا است.

در بیماریهای مزمن مانند سرطان یا نارسایی کلیه ، کاهش اشتها گاهی اوقات روانی بیشتر از جسمی است. احساس ناتوانی یا ناامیدی ممکن است باعث شود فرد غذا بخورد ، حتی اگر بدن به مواد مغذی احتیاج داشته باشد.

مثال واقعی: بیمارانی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند نه تنها به دلیل حالت تهوع بلکه به دلیل تغییر در درک طعم ها و احساسات ، اشتهای خود را از دست می دهند.

داروها و کاهش اشتها: یک عارضه پنهان اما شایع

بسیاری از داروهای مورد استفاده در طول بیماری می توانند اشتها را کاهش دهند. آنتی بیوتیک ها ، داروهای ضد درد قوی ، شیمی درمانی یا حتی داروهای ضد افسردگی ممکن است طعم دستگاه گوارش را مختل یا تغییر دهند.

برخی از داروها باعث خشکی دهان می شوند ، برخی دیگر باعث حالت تهوع یا یبوست می شوند و در کل باعث می شود احساس ناخوشایند شود.

توجه: اگر یک داروی خاص اشتهای شدید را کاهش می دهد ، باید با پزشک مشورت کنید. گاهی اوقات با تغییر زمان مصرف یا جایگزینی دارو می توان مشکل را برطرف کرد.

تغییر طعم و بو: غذا دیگر همان غذا نیست

یکی دیگر از عوامل بی اشتهایی ، کاهش یا تغییر در حس بو و طعم است. بسیاری از ویروس ها – از جمله ویروس جدید تاج – می توانند به طور موقت حس بو را از بین ببرند یا طعم دهنده ها را تحریف کنند.

در صورت عدم وجود این حواس ، جذابیت غذاها بسیار کاهش می یابد. حتی غذاهایی که زیبا و دلپذیر بودند ممکن است خوشمزه یا حتی ناخوشایند به نظر برسند.

مثال: بسیاری از بیماران مبتلا به Coord-1 نقل از داده اند که طعم و مزه غذاها فلزی ، تلخ یا خوشمزه است و این باعث شده است که آنها برای مدت طولانی غذا نخورند.

نقش هورمون ها در کنترل اشتها در طول بیماری

گرلین و لپتین دو هورمون اصلی در تنظیم اشتها هستند. گرلین احساس گرسنگی می کند و لپتین پیام کامل به مغز می فرستد. در طول بیماری ، تعادل این دو هورمون ممکن است مختل شود.

به عنوان مثال ، در شرایط التهابی شدید ، ترشح لپتین افزایش می یابد ، در حالی که گرلین کاهش می یابد. نتیجه این عدم تعادل کاهش احساس گرسنگی است.

توجه علمی: این تغییرات بخشی از مکانیسم پیچیده بدن برای صرفه جویی در مصرف انرژی و تمرکز بر مبارزه با بیماری است. اما در بیماریهای مزمن یا طولانی مدت ، این عدم تعادل ممکن است باعث سوء تغذیه شود.

آیا باید مجبور به خوردن شود؟

سؤال متداول بسیاری از افراد در زمان بیماری این است که آیا باید بر خلاف میل مجبور به خوردن غذا شود؟ پاسخ این سوال به نوع بیماری و شدت علائم بستگی دارد.

در بیماریهای کوتاه مدت مانند سرماخوردگی یا تب ویروسی ، اگر فرد استراحت کند و مایعات کافی را بنوشد ، کاهش موقت اشتها خطرناک نیست. اما در کودکان ، سالمندان یا بیماران دارای مصونیت ، بی اشتهایی طولانی مدت ممکن است مشکل ساز باشد و باید با مراقبت بیشتر همراه باشد.

پیشنهاد کاربردی: به جای وعده های غذایی سنگین ، خوردن چند وعده غذایی سبک و مغذی در طول روز می تواند مفید باشد. اسموتی ها ، سوپ ها ، میوه های نرم یا ماست گزینه های مناسب هستند.

چه زمانی بی اشتهایی نگران کننده است؟

در بسیاری از موارد ، بی اشتهایی بخشی از روند طبیعی این بیماری است و با بهبود وضعیت کلی بدن از بین می رود. اما اگر اشتهای شما بیش از چند روز کاهش می یابد یا با کاهش شدید وزن ، ضعف شدید یا علائم روانی همراه بود ، باید به پزشک مراجعه کنید.

بی اشتهایی مزمن می تواند نشانه بیماری های جدی تر مانند افسردگی ، نارسایی کبد یا حتی تومورها باشد و نیاز به بررسی دقیق تر دارد.

سخنرانی نهایی

کاهش اشتها در زمان بیماری مشکلی نیست ، بلکه یک پاسخ طبیعی و مداوم از بدن است. سیگنال های التهابی ، تغییرات هورمونی ، سلیقه طعم و بو و اثرات روانی همه برای کاهش اشتهای فرد و صرف انرژی بدن برای یک ماده بیماری زا جمع می شوند.

در بیشتر موارد ، نیازی به نگرانی نیست و بدن پس از بهبودی ، اشتهای طبیعی خود را بازیابی می کند. اما آگاهی از دلایل علمی این پدیده می تواند به ما کمک کند تا در طول بیماری انتخاب های رژیم غذایی بهتری داشته باشیم و از خود یا افراد اطراف خود مراقبت های مؤثرتری انجام دهیم.

خوردن اجباری نه تنها به شما کمک می کند بلکه می تواند باعث تهوع یا غیر طبیعی تر شود. بنابراین بهتر است با بدن خود ترکیب شود ، به علائم آن گوش فرا دهد و در مسیر بهبودی حرکت کنیم.

223217