ایران ، ما تا شما ایستاده ایم

ایران جان ، خانم خانم ، مادر ایران!
شما می دانید که ما به همه شما یاد داده ایم که زخم های خود را بشمارید. و ما بقیه آموزه ها را برای ساختن مومیایی و معالجه برای آن زخم ها آموختیم تا درد شما را تسکین دهیم. ما همیشه می ترسیم که زخم ها برداشته شود. نه این که ما تاریخ را نخوانده ایم و نمی دانیم که شما هزاران دشمن را در هزاره از دست نداده اید ، نه! اما می دانید که به همان اندازه که کودک به استحکام مادر اعتقاد دارد ، لازم نیست زخم های مادر را ببینید.

ایران جان ، مادر من!
آیا خوبی خود را می بینید؟ آیا می بینید که سرباز دفاعی بدون ترس برای محافظت از شما به دشمن نگاه می کند؟ آیا نوازنده ای را می بینید که شما را غمگین می کند و بازی می کند و می خواند؟ آیا پزشک و پرستار را دیده اید که زخمهای فرزندانتان را بهبود می بخشد؟ آیا مهندس شجاع را دیده اید که ادامه برق و آب و ملزومات زندگی فرزندانتان را تضمین کرده است؟ آیا فرمانده نظامی را دیده اید که برای محافظت از شما و فرزندانتان ایستاده است؟ آیا نقل ازگر و روزنامه نگار شردل را دیده اید که پرچم اخبار را در قلب حادثه و خون نگه داشته است؟ همه نسل ها و دختران و پسران شجاع هزاران سال در این سرزمین هستید. مبارک

خانم من ، مادرم!
جغرافیای ، فرهنگ ، منابع ، تاریخ و دارایی های شما هرگز به عنوان شایسته شما مورد استقبال قرار نگرفته است. بسیاری برای شما مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند ، اما شما هرگز ما را از آوردن ما به میز منابع ، نعمت ها ، زیبایی ها ، عظمت و مادران باز نکردید. اما این بار ، دشمنی خونخوار و نامرئی مصمم است که شما را نابود کند ، به زخمهای خود اضافه کند و جنت. نوبت ماست. ما ایستاده ایم تا زمانی که شما سقوط نکنید و سقوط نکنید.

ایران جان ، مادر من!
شما به خوبی از فرزندان خود آگاه شده اید. از کجا چنین والدینی را یاد گرفتید که از کوروش بزرگ تا به امروز ، چنین تمبر مادر را بگیرید و حساب خود را از حساب همه چیز جدا کنید. در پای میهن ، همه چیز از بین می رود ، و در مردان و زنان فرزندانتان ، شما فقط می مانید و شجاعت آنها را برای محافظت از شما ، به هر وسیله ای؟

ایران جان ، مادر من!
بمان ، بایست! چقدر بزرگ ، عالی و ماندن! آقا ، زخمهای شما دوباره تمام زخم های شما را به حساب می آورد و زخم های شما را در دنیایی که ما شما را بیشتر ، بهتر و عاقلانه می شناسیم ، درمان می کند. آقا ، زخمهای شما ، هیچ زخمی بر روی بدن و روح ما بیشتر از زخمی نیست که روی بدن و زندگی شما قرار دارد. مادر جان ، تو بمان! آقا ، ما همه را با خون ، با خرد و هوش ، با جوش ها ، با عشقی که در قلب ما کاشته اید ، درمان خواهیم کرد. ایران ، بمان
منبع: روزنامه ایران ، 6 ژوئن 2008