عبور از نظریه وابستگی متقابل ترامپ / آیا جهان به دوران “زور و نابودی” بازگشت؟

گروه فکری: دورشدتحلیلگر روابط بین الملل و دکتری اعتماد بررسی تأثیر سیاست های رئیس جمهور پیشین ایالات متحده دونالد ترامپ در تئوری “وابستگی متقابل پیچیده” یوسف و رابرت کیوان می پردازد. این تئوری ، که در دهه 1980 مطرح شد ، بر افزایش سازگاری بین دولت ها و نهادهای بین المللی در جهان تأکید می کند ، که در آن موضوعاتی مانند تجارت ، فناوری ، محیط زیست و انرژی مطابق با امنیت نظامی است. در چنین دنیایی ، استفاده از زور و عصبانیت ناکارآمد و حتی مخرب تلقی می شود.

تخریب نهادهای همکاری و بازگشت به واقع گرایی

به گفته فراهاکیان ، با رسیدن به قدرت ترامپ ، ما شاهد بازگشت به نظم واقع گرایانه بودیم. نظمی که در آن نیرو ، فشار و ویرانی به گفتگو و همکاری بازگردد. ترامپ به طور هدفمند نهادهای وابستگی متقابل ، از جمله بی اعتنایی به توافق نامه پاریس ، سازمان بهداشت جهانی و سازمان تجارت جهانی را تضعیف کرد. این اقدامات ، مطابق با شعار “اول آمریکا” و رد همکاری های چند جانبه ، منجر به تضعیف ابزارهای گفتگو و افزایش بی ثباتی در روابط بین الملل شد.

ایران ، قربانی انکار وابستگی متقابل

در تحلیل فراهناکیان ، سیاست خارجی ترامپ نسبت به ایران نمونه ای واضح از رد عملی و نظری از نظریه وابستگی متقابل است. سیاست “حداکثر فشار” ترامپ با عقب نشینی از براجام (علیرغم تصویب آژانس بین المللی انرژی اتمی) و حداکثر تحریم ها ، کانال های دیپلماتیک را از بین برد. این اقدام راه را برای عملیات نظامی و خرابکارانه علیه امکانات هسته ای ایران هموار کرد. اطلاعات و حملات سایبری به Natanz ، ترور دانشمندان هسته ای و خرابکاری در زیرساخت های هسته ای ایران نه تنها ممکن بود بلکه از دیدگاه ترامپیسم “ضروری و قانونی” نیز بود.

عواقب نادیده گرفتن همکاری بین المللی

طبق تجزیه و تحلیل فراهناکیان ، این اقدامات نشان می دهد که جهل کامل از اصول این تئوری ، هیچ موسسه بین المللی مشورت نشده است ، حقوق بین الملل و حاکمیت نادیده گرفته نشده است ، و ریسک و واکنش متقابل مکانیسم های بازدارنده را جایگزین می کند. به عبارت دیگر ، ترامپ ابتدا نهادهای بین المللی را بی اعتبار کرد و سپس از عدم وجود این نهادها برای مشروعیت بخشیدن به اقدامات یک جانبه خود بهره مند شد. یک منطق خطرناک که ادامه دارد.

آینده روابط بین الملل در یک وضعیت ابهام

فراهناکیان نتیجه می گیرد که ترامپ به گونه ای رفتار کرد که گویی ما در دنیای آنارشیک و واقع گرایانه زندگی می کنیم ، نه در دنیای وابستگی های پیچیده. سیاست های وی بازگشت به تفکر “قدرت سخت” بود ، در حالی که این تئوری بر رشد “قدرت نرم” ، همکاری نهادی و انجمن منافع ملل تأکید می کرد. ا.حال سؤال اصلی برای سیاست گذاران ایرانی و جهانی این است: آیا جهان می تواند به وابستگی متقابل بازگردد ، یا منطق تحریم ها و تأسیسات هسته ای بمباران آینده روابط بین الملل خواهد بود؟

216216