گروه فکری: یادداشت زیر ، از علی زامانی که در کانال او تماس گرفت حکمت طبق نظریه امیل دورکیم ، فضای شهری را به دو منطقه “مقدس” و “نامحدود” تقسیم می کند. او توضیح می دهد که چگونه در ایران ، به ویژه پس از انقلاب ، این مرزها تحریف شده اند و فضاهای سکولار (سکولار) به نفع مقدس مصادره می شوند. این مصادره نه تنها باعث می شود كه شهر “مختل” شود و به حافظه شهری سرگردان شود ، بلكه عزت نفس و عملکرد “مقدس” را نیز كاهش می دهد. این یادداشت به شما برمی گردد:
****
1. امیل دورکیم ، یکی از بنیانگذاران جامعه شناسی کلاسیک فرانسه ، “مقدس” و “نامحسوس” را به عنوان هسته اصلی دین و پایه و اساس سازمان اجتماعی معرفی کرده است. از دیدگاه دورکیم ، “مقدس” به همه چیزهایی که از زندگی روزمره جدا شده است اشاره دارد و با احترام و ترس خاص مشاهده می شود. چیزها ، مکان ها ، زمان ها ، آیین ها ، اقدامات یا حتی افرادی که جامعه خود را مقدس می شناسند ، دارای قدرت و ویژگی های خاصی هستند که آنها را از چیزهای دیگر متمایز می کند.
در مقابل ، “مقدس” ، “مقدس” به قلمرو زندگی روزمره ، معمولی و مادی اشاره دارد. اینها مواردی هستند که فاقد اهمیت معنوی یا تقدیس هستند و افراد می توانند آزادانه و بدون هیچ محدودیتی در تعامل باشند. مانند بسیاری از اشیاء ، مکان ها و چیزهایی که هر روز با آن روبرو هستیم یا از آنها استفاده می کنیم.
طبق نظریه دورکیم ، دوتایی مقدس و نامحسوس شهر را به دو منطقه مذهبی و سکولار مجزا تقسیم می کند. به عبارت دیگر ، شهروندان همیشه با دو چهره شهر روبرو هستند: چهره آسمانی و زمین. این تمایز باید به رسمیت شناخته شود و هر منطقه براساس منطق خاص خود است.
2. تداخل در مکان ها: فضاهای شهری. اما مواقعی وجود دارد که مرزهای این دو منطقه مبهم است. به طوری که نوعی تداخل و راحتی رخ می دهد. به نظر می رسد که ساکنان شهر با نوعی “اختلال در فضاهای شهر” روبرو هستند. “از اختلال” به وضعیتی اشاره دارد که مرز بین مقدس و غیرقانونی از بین می رود و مکان را از “خالص” بیرون می کشد.
به عنوان مثال:
* بسیاری از مساجد (به عنوان یک مکان مقدس) علاوه بر عملکرد مذهبی ، به مکانی برای خرید و مغازه ها (به عنوان یک فعالیت ناشناخته) تبدیل شده اند.
* مکانی برای آیین های مذهبی و نماز جمعه مکانی برای جشنواره های فروش و موارد روزانه یا نمایشگاه کتاب است.
* از طرف دیگر ، دانشگاهی که در آن دانشجویان و مسافرت های علمی گاهی به مکانی برای نماز و مراسم مذهبی تبدیل می شوند.
نمونه های بسیاری از تداخل محیطی بین مقدس و مقدس وجود دارد. از جدیدترین آنها تأسیس “موکاب” در میدان آزاد است. جایی که نماد ملی شهر و به طور کلی نماد ملی ایران را در نظر می گرفت و اخیراً یک کنسرت موسیقی برگزار شد.
1. مصادره از محیط های نامحسوس و سرگردان در یادآوری شهر. به طور کلی ، آنچه ما بعد از انقلاب شاهد آن بوده ایم و تمام دهه ها پس از آن اولین دخالت با یکدیگر و ثانیاً مصادره محیط های غیرمجاز به نفع مقدس است. بنابراین ، در میدان آزاد ، که نمادی ملی از ملی ایران است و به طور خاص یک مکان ناشناخته است ، “محراب” و “Mokab” برای حذف آن حافظه و خاطره نامحسوس از کنسرت موسیقی تنظیم شده اند.
مداخله “مقدس” و “نامحسوس” در شهری و مصادره مکانها به نفع یکدیگر منجر به سرگردانی در یادآوری شهر می شود. این پدیده محیط ها را از “خالص” خارج می کند و روایت شهر را دستکاری می کند. و این بر درک ما از شهر و هویت آن تأثیر می گذارد.
علاوه بر این ، همچنین “مقدس” را به چیزی که دارای دست ، سلف و دستکاری شده است ، تغییر می دهد. و از این رو ، این تعالی ، احترام و ستایش از چهره تحسین برانگیز او از بین می رود و در نهایت عملکرد خود را از دست می دهد.
1
منبع: www.khabaronline.ir
