“روانشناسی مذاکره” / مذاکرات نابالغ منجر به جنگ و مذاکره بزرگسالان با صلح می شود

گروه فکری: روزنامه اطلاعات یک یادداشت توسط دکتر فرباد فادا روانپزشک “روانشناسی مذاکره” را منتشر کرد. این یادداشت کوتاه توسط:

****

در مطالعه تعامل سیاسی بین دو کشور ، تمام رویکردهای روانشناختی نقش دارند زیرا روابط انسانی تحت تأثیر عواملی مانند ساختار سیستم عصبی ، عوامل ناخودآگاه ، عوامل محیطی ، عوامل شناختی و عوامل پدیدارشناختی قرار دارد. یکی از مدارسی که به ویژه در بررسی تعامل نمایندگان سیاسی دو دولت مفید است ، روانشناسی رفتار متقابل است. این مدرسه چگونگی تعامل افراد با یکدیگر را بررسی می کند. مردم چه می گویند؟ آنها چه می خواهند؟ آنها چه احساسی دارند و چگونه بر یکدیگر تأثیر می گذارند؟

رفتارهای متقابل انواع مختلفی از جمله رفتار منفعل ، رفتار پرخاشگرانه و رفتار تعیین کننده دارند (یکی خواسته ها و احساسات شخص را بدون تحقیر و توهین به دیگری بیان می کند). در تجزیه و تحلیل رفتار متقابل ، روان از سه مؤلفه تشکیل شده است: کودک ، بزرگسال ، والدین. در گفتار و رفتار فرد ، تلاش می شود تا مشخص شود که کدام قسمت از روان وی در تعامل است.

بهترین راه برای تعامل بین دو فرد سیاسی ، دو دیپلمات ، انتقال بالغ -ادولت است. یعنی هر دو طرف علایق خود را بررسی می کنند و بر اساس واقعیت بدون احساس برتری یا ترس مذاکره می کنند. در اینجا برخی از تعامل بین عوامل سیاسی با رقبا یا عموم مردم آورده شده است. کاندیدایی که رقیب را تحقیر می کند ، نقش والدین بحرانی را ایفا می کند. نامزد ، که به عنوان قربانی سیستم صحبت می کند ، نقش یک کودک سوءاستفاده را ایفا می کند. بزرگسالان منطقی نامزدی است که بی سر و صدا ، مستند و روشمند صحبت می کند. افراد به طور کلی به کسی که در یک بزرگسال صحبت می کند یا رفتار می کند اعتماد دارند ، اما در فضای عاطفی ، نقش والدین یا فرزند ممکن است جذاب تر باشد.

در تجزیه و تحلیل رفتار جمعی افراد در موقعیت های بحرانی ، برخی از افراد به یک فرزند وابسته تبدیل می شوند و به دنبال والدین ناجی هستند. برخی به والدین کنترل کننده تبدیل می شوند ، به دیگران فرمان می دهند و آنها را تحقیر می کنند. سیاستمدار هوشمند می داند که چگونه با هر گروه به طور مؤثر ارتباط برقرار کند.

یکی از اصلی ترین کاربردها پیش بینی عمل و واکنش طرف مقابل است. مهار تنش های بین المللی با تغییر زبان و لحن سیاسی یکی دیگر از کاربردهای تحلیل رفتاری متقابل است. درک بهتر از نحوه چرخش افکار عمومی بر اساس انتقال روانشناختی گروهی ، ناامید شدن از کودک عصبانی به کودک یا بزرگسالان واقع گرایانه ، یکی دیگر از کارکردهای آن است. تجزیه و تحلیل رفتار متقابل در سیاست به ما می آموزد که گفتار و رفتار عوامل سیاسی کلان می تواند از یک حوزه روانشناختی سرچشمه بگیرد. علاوه بر این ، تغییر فضای سیاسی نیاز به تغییر معاملات دارد ، نه فقط سیاست ها. رهبران سیاسی موفق کسانی هستند که با هوشیاری ، بزرگسالان را فعال می کنند.

تجزیه و تحلیل رفتار متقابل نشان می دهد که دیالوگ های بین المللی نه تنها فنی و دیپلماتیک هستند بلکه به شدت تحت تأثیر افراد و شخصیت هستند. اگر مذاکره کنندگان در حالت بالغ باقی بمانند ، به احتمال زیاد به تعامل پایدار و غیر خشونت آمیز دست می یابند ، اما اگر هر دو طرف مذاکره مجازات یا مجازات باشند ، نتیجه اغلب بحران ، تحریم یا جنگ روانی خواهد بود.

1