الهه ja’farzadeh: طاعون به دلیل باکتری های پستی یارسینیا ، از طریق کک موش ها پخش می شود و با تب ، تورم غده و مرگ سریع شناخته می شود. از اپیدمی مرگ سیاه در قرن چهاردهم گرفته تا کنترل مدرن ، طاعون از تهدید جهانی به یک بیماری نادر تبدیل شده است.
مرگ سیاه: فاجعه قرن چهاردهم
در تاریخ 6/1 میلادی ، طاعون ، معروف به مرگ سیاه ، از آسیای میانه به اروپا آمد. این بیماری همه گیر ، که توسط جاده ابریشم و کشتی ها پخش شد ، نیمی از جمعیت اروپا را کشته است (5 میلیون).
در ایران ، شهرهایی مانند تبریز و شیراز نابود شدند. مردم غافل از علت این بیماری به خشم خدا یا ستاره ها بودند. درمانهایی مانند خونریزی و گیاهان دارویی بی فایده و پر از قبرهای توده ای بود.
طاعون در قاجار ایران
در دوره قوجار (قرن ششم و ششم/1 و 2 میلادی) ، طاعون بارها به ایران بازگشت. هزاران نفر در کردستان و آذربایجان هزاران نفر را در کردستان و آذربایجان قربانی کردند. فقدان بهداشت عمومی و دانش پزشکی باعث افزایش فاجعه شد.
در تهران ، بیمارستانهای موقت پر شده و نقل از های تاریخی صدها نفر از مرگ و میر روزانه را نشان می دهد. طاعون که از طریق تجارت و سفر وارد شده بود ، نشان داد که وی بیماری مرزی را نمی داند.
شیوع طاعون در ایران باستان
واکسن و درمان اولیه
در ششم/1 ، پزشک فرانسوی الکساندر یارسین باکتری Yersinia postis را در هنگ کنگ کشف کرد. با میکروسکوپ ، وی باکتری را در کک های موش یافت و ثابت کرد که طاعون است. این کشف که همزمان با کار کیتازاتو ژاپنی ژاپنی بود ، طاعون را از اسرار ماوراء طبیعی به یک بیماری مهم تبدیل کرد. در ایران ، موسسه پاستور (تأسیس 1/1) بعداً از این دانش برای شناسایی طاعون استفاده کرد.
در تاریخ 6/1 میلادی ، میکروبیولوژیست روسی والمار هافکین اولین واکسن طاعون را انجام داد. واکسن در هند با یک باکتری ضعیف و کاهش مرگ مورد آزمایش قرار گرفت. اما اثربخشی آن محدود بود و به تزریق مکرر نیاز داشت.
در ایران ، واکسن هافکین وارد اوایل قرن ششم/میلادی شد و در مناطق طاعون مانند کردستان مورد استفاده قرار گرفت. درمان های اولیه ، مانند سرم های آنتی بادی ، گران و ناکارآمد بودند.
والمار
آنتی بیوتیک ؛ نقطه عطف
در ششم میلادی ، کشف “استرپتومایسین” ، یک آنتی بیوتیک قوی ، طاعون سلمان وکسمن (نوبل) بود. این دارو که باکتری را مستقیماً از بین برد ، مرگ را به طرز چشمگیری کاهش داد.
در ایران ، از دهه 1980 ، استرپتومایسین در بیمارستان ها شایع شد و شیوع طاعون را مهار کرد. بهبود سلامت عمومی ، مانند کنترل موش و تصفیه آب نیز نقش اساسی داشت.
طاعون امروز در ایران
امروز طاعون در ایران بسیار نادر است. آخرین شیوع عمده در دهه 1980 در غرب کشور بود که توسط آنتی بیوتیک ها و قرنطینه کنترل می شد. موسسه پاستور ایرانی آزمایشگاههای تخصصی برای تشخیص Yersinia postis دارد.
امسال (1) ، طاعون محدود به تعدادی از موارد پراکنده – زمان حیوانات وحشی – در مناطق روستایی است. وزارت بهداشت این بیماری را تحت کنترل و آموزش حفظ کرده است.
چالش های جهانی
طاعون هنوز در مناطقی مانند ماداگاسکار و آفریقای مرکزی یافت می شود. مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها و دسترسی محدود به مواد مخدر در کشورهای فقیر مشکلات اصلی است. در ایران ، چالش های مرز و تجارت حیوانات می تواند خطر را زنده نگه دارد. سازمان بهداشت جهانی نقل از می دهد که سالانه 5 تا 5 طاعون وجود دارد ، اما با درمان سریع ، مرگ زیر 5 ٪ است.
منابع: Knightstemplar ، HistoryTody
1
منبع: www.khabaronline.ir
