توضیحات شگفت انگیز از رض داواری اردکانی از روز سیاه ایران / دنیای عزت بشر هیچ کس نبود و پوچ / باد پس از کودتا آغاز سرکوب جنبش های ملی بود

گروه فکری: به گفته خبرگزاری اخبار آنلاین نقل شده ابنا دکتر رضا داواری اردکانی به مناسبت سالگرد کودتای شرم آور ، یادداشت کوتاهی در صفحه شخصی خود نوشت. او کودتای 6 اوت “روز سیاه” را در تاریخ معاصر ایران می داند. او معتقد است که این کودتای شرم آور نه تنها منجر به سرنگونی دولت ماساج ، بلکه آغازگر نیز شد سرکوب جنبش های ملی و مستقل در سراسر جهان او توسط قدرتهای بزرگ بود. او آن را در همان زمان با این کودتای نوشت ، “باد استراحت” ضرب و شتم و جهل ، توهم و سودا شد داوری اردکانی اوضاع را “روز بی احترامی” می نامد که در آن امید و اراده برای حل مشکلات از بین می رود و مردم فقط به جای تلاش برای حل مشکلات ناله می کنند. با وجود این وضعیت ، وی معتقد است که دولت ها نباید شکست و ناتوانی خود را در شرایط روز قرار دهند ، زیرا آنها همچنین می توانند با درک اوضاع در تعیین سرنوشت مؤثر باشند. این یادداشت کوتاه توسط:

****

28 اوت یک روز تاریک در تاریخ معاصر ایران و آغاز شکل جدیدی از قدرتهای قریب به اتفاق جهانی بر کشورهای توسعه نیافته و در مسیر توسعه است. هفتاد و دو سال پیش ، در آن روز ، ایالات متحده و انگلیس دولت ملی دکتر موساج را با مروری بر امنیت سیاسی واژگون کردند. کودتای 6 آگوست آغاز همه جنبش های ملی و مستقل در جهان بود.

از این حادثه همزمان با این اقدامات خشونت و خشونت ، باد نیز به باد برخورد کرد تا اگر خرد کمی وجود داشته باشد ، او آن را با خود می برد. این دو رویداد پس از اساس همبستگی مردم و عزم و امید به فردا رخ داد.

این زمان را می توان به عنوان یک روز بی رحمانه دانست. در این زمان ، جهل ، ناتوانی ، توهم و تعصب در دانش ، امید ، عزم و دوستی صورت می گیرد و زندگی دشوارتر و دشوارتر می شود. مردم به مشکلات آسیب می رسانند ، اما هیچ کس راه حل آنها را نمی داند. این مورد برای روزهای پیامبر نیست ، اما این نباید برای عدم موفقیت و عدم موفقیت افراد و به ویژه دولت ها توجیه شود.

روزها اقتدار و قدرت افراد ، سازمانها و دولتها را تعیین می کند ، اما آنها کمتر از اوضاع آگاه هستند و فکر می کنند که هر کاری که می خواهد انجام دهد و این هرج و مرج را افزایش می دهد. این کار را نمی توان با روزهای جنگ انجام داد. بخشش ، همانطور که همیشه ممکن نیست ، از خود آگاهی عبور می کند ، و خودآگاهی خیلی با خلق و خوی مردم روز سازگار نیست. جهان اکنون در زمانی است که کرامت انسان هیچ چیز و پوچ نیست ، اما چه چیزی می توانیم آن را انجام دهیم.

چه جای من یک تند و تیز هستم
این بهانه شما در احمق شماست.

رضا داواری اردکانی
1 اوت

1