کودتای استعماری با ابزار سلطنت و مشیت علیه قانونی گرایی

به گفته خبرگزاری اخبار آنلاینKhodadad Khadem در بخش دین و اندیشه ایبنا وی نوشت: بدون شک ، اصلی یا شاید تنها دلیل کودتای ننگین استعمار ، سلطنت و قدردانی در تاریخ 6 اوت ، در برابر دولت ملی و محبوب دکتر محمد موساج ، چیزی نبود که روز به تفصیل در جلد چهارم از خواب روغن آشفته ، به دلیل اعتبار و اعتبار این ماده در اوت 5 است که در اوت 5 مورد استفاده قرار گرفت و در آگوست 5 مورد استفاده قرار گرفت. و ممکن است از این نظر هنوز بی نظیر باشد. این قرارداد پیچیده و ناهموار بود ، و درک معنای ساده جملات بی رحمانه و مفصل که توسط کاهنان و یادداشت ها همراه بود ، آسان نبود. “(خواب روغن آشفته جلد جلد اول 4 ص 6)

این البته در اسنادی که چند سال پیش توسط آمریکایی ها منتشر شده است. در حقیقت ، بسیاری از مورخان و تحلیلگران موافق هستند که این عامل اصلی کودتای نفت بود. یا حداقل برای دولت های استعماری ایالات متحده و انگلیس ، این عامل اصلی نفت ایران بود. اما این امر با همکاری نیروهای داخلی متشکل از سلطنت طلبان و هواداران دوم پهلوی و همچنین نیروی سنتی در جامعه اتفاق افتاد و سرانجام دولت ملی دکتر محمد موساج را سرنگون کرد.

اما هدف من این بحث نیست ، زیرا بسیار مهم است. در عوض ، من می خواهم به عجیب پادشاه و پادشاهان اشاره کنم ، و در نهایت ، این عمل خارج از برنامه بر خلاف آنچه جامعه در انقلاب مشروطه به دست آورده بود و در واقع به انقلاب پیش سازنده بازگشت. همچنین ، در پی کودتا ، دکتر موساد و همراهانش در مورد چگونگی محاکمه این افراد به محاکمه استبداد بسیار قابل توجه هستند.

تمام تلاش های مشروطه و موسادغ ، که همچنین یک قانون اساسی بود ، ایجاد قانون در جامعه و کاهش نقش پادشاه در ایالت و تصمیم گیری در مورد قانون و سلیقه ای بود که قبلاً رایج بود. در حقیقت ، قانون اساسی می خواست برای جامعه از زمین تصمیم بگیرد ، نه در آسمان. یعنی قانون اساسی تلاشی بود تا جامعه سرنوشت خود را به خود جلب کند ، و این به جز اجرای قانون امکان پذیر نیست.

اول از همه ، من باید به چیزی اشاره کنم که امروزه بسیار شنیده می شود ، برخی از سلطنت طلبان می گویند که موساج قانون را منحل کرد. لازم به ذکر است که ماساج با اجرای همه پرسی که منجر به انحلال افرادی شد که به انحلال پارلمان رای دادند و تنها چهار رای برای بقای پارلمان ، هفدهم مجلسی را منحل کرد. در این مورد بود که ماساج نامه ای را درخواست کرده بود که درخواست انحلال هفدهم Majlis و انتخابات هجدهم Majlis را در نامه ای به شاه معرفی کند. توجه داشته باشید که این درخواست و همه پرسی کاملاً مبتنی بر قانونی است که بر جامعه حاکم است و ماسادغ اجرای قانون است. سرانجام موساج پایان انتخابات در 6 اوت را اعلام کرد. در چنین شرایطی ، شعاری در حمایت از دکتر موساج در سراسر ایران وجود دارد. اما پس از چند روز ، این ورق برمی گردد و دولت کودتای به دستور محمد رضا شاه به کار می آید. موسادغ و همراهانش برکنار شدند ، برخی از آنها به شهادت رسیده اند و خود ماساج و برخی دیگر منتظر محاکمه هستند.

دولت کودتا در پرونده ماساج درمانده است و نمی داند با آن چه کار کند. آیا آن را به قوه قضاییه می دهد ، در این صورت قانون وزیران در تاریخ 9 ژوئیه توسط شورا تصویب می شود. اگر مجلس بسته شد و دولت نتوانست منتظر تجدید و رزومه شورا باشد. بنابراین آن را به ارتش می فرستد. این مسئله مشکلی نبود زیرا به گفته پروفسور Movahed: “ارتش یک دادگاه اختصاصی بود ، و موساج دادگاه های اختصاصی را با اقتداری که از مجلس گرفته بود منحل کرده بود و قانون جدیدی را برای داوری و مجازات ارتش نوشت ، که براساس آن صلاحیت ارتش محدود به ارتش بود.” (چهارم خواب روغن ، ص 4)

بنابراین ، کابینه وزیران زاهدی با حکم در 5 سپتامبر ، اصلاحات دکتر موساج را در مورد قوانین ارتش رد کرد و قوانین را برای رسیدن به گروه یا خواسته های شخصی خود تغییر داد. با این حال ، ما همیشه این را در دستگاه های اقتدارگرا می بینیم. من هرگز فراموش نخواهم کرد که وقتی هافیز آل -ساد پس از پنج سال رئیس دمشق درگذشت ، آنها قانون اساسی را دستکاری کردند تا بتوانند پسرش ، بشار الصاد را بگیرند ، زیرا سن وی کمتر از چهل سال بود. با این حال ، ما این پدیده را در کشورهایی می بینیم که قانون هنوز جامعه ای قدرتمند نیست. در ایران این را می بینیم.

با این حال ، دادگاه مقدماتی دکتر موساج و اصحاب وی از 5 نوامبر آغاز شد و در تاریخ 5 ماه مه با دادگاه تجدید نظر به پایان رسید. در این مدت ، وقتی به دکتر موساج و همراهانش نگاه می کنید. چند موضوع مهم وجود دارد. اول ، دکتر موساج همچنان خود را نخست وزیر ملت ایران می داند که شاه حق ندارد آن را برکنار کند. دوم ، او دادگاه را تشخیص نمی دهد. این عوامل باعث می شود که دکتر موساج و همراهانش در واقع به دادگاه و محاکمه کودتای تبدیل شوند و رسوایی تر شوند. جالب اینجاست که به هر دلیلی دادگاه به دکتر موساد و همراهانش اجازه می دهد تا صحبت کنند ، و این اظهارات در جامعه منعکس می شود ، که بیشترین رسوایی کودتا را ترویج می کند. پروفسور Movahed در این زمینه سؤالی می پرسد و آن را خلاصه می کند. او می گوید: “اما چرا دولت کودتا اشتباه کرد و به موساج تریبون تاریخی داد تا دستگاه را بسیار رسوا و منزجر کند.” آیا آنها موساج را نمی دانستند؟ آیا آنها از توانایی های گسترده وی ، از جذابیت او با مردم ، از تکنیک هایی که او برای تسخیر احساسات استفاده می کرد ، آگاه نبودند؟ … به نظر می رسد که دولت کودتای نیاز به مشروعیت دارد. بهانه شاه از مشاهده لفاظی های مذهبی و تلاش های وی برای جذب روحانیت و رویکرد آنها به آنها ، فریب هایی مانند راه اندازی کاروان برای مشاهده نجف و دمشق و ارسال رئیس ستاد ارتش کشور به پشت بام بهائیان مقدس. (خواب آشفته روغن جلد 4 ص 6)

دولت کودتا به مشروعیت نیاز دارد. البته نه مشروعیتی که قانون به او می دهد ، بلکه به دنبال کسب مشروعیت از نوع کلامی خود است. آنچه در انقلاب قانون اساسی مورد سؤال قرار گرفت و سلطنت مجبور شد این کار را انجام دهد. زیرا قبل از قانون اساسی ، سایه خدا روی زمین بود و سایه قانون بود. البته ، در دوره قاجار ، چنین قانونی نبود ، اما پس از قانون اساسی ، این قوه مقننه قدرت را به دست گرفته است و جامعه به سمت قانون حرکت می کند و شاه را به اجرای آن محدود می کند. در حقیقت ، بهتر است بگوییم که قانون اساسی تلاشی برای مشروعیت بخشیدن به قانون بود. و این مشروعیت با مشروعیتی که حاکمان و برخی از روحانیون می خواستند مغایرت داشت. اگر توجه داشته باشیم ، این درگیری بار دیگر خود را در داستان کودتای 6 آگوست نشان می دهد. شاه ، که چند روز قبل از کودتا مشروعیت قانونی خود را در کودتای از دست داده بود و حتی به عراق گریخت ، به دنبال مشروعیت الهی و آسمانی است و به این ترتیب خود را به روحانیون دادگاه نزدیک می کند ، و در حقیقت ، شریعت و برخی از سالمندان زمان همچنان به خدمت کودتا ادامه می دهند. در حقیقت ، او خود را قانونی می داند. یعنی ما با استعمار ایالات متحده و انگلیس با وسایل سلطنت و حمایت از مشیت در برابر قانونی بودن با کودتایی روبرو هستیم.