آیا می توان بدون تأکید بر زندگی و مشارکت مردم و روایت جنگ از نجات ایران ، پیروزی را تصور کرد.

گروه فکری: پزشک سومایه توهید لومروری بر جنگ 6 روزه از منظر علوم انسانی و بین رشته ای ، جلسات خود را در انجمن جامعه شناسی ایران هدف قرار داده است. در آخرین جلسات ، جلسه پنجم ، او بحث “روایت و جنگ” را به عنوان دبیر جلسه “روایت و جنگ” بررسی کرده است. وی در مقدمه خلاصه سخنرانان در اجلاس پنجم ، وی تأکید می کند که “در دنیای معاصر ، جنگ ها دیگر فقط در زمینه های نبرد فیزیکی نیستند و با سلاح های متعارف. دقیقاً به همان اندازه تعیین کننده و شاید ماندگار تر وجود دارد که در آن سلاح اصلی” کلمه “و مهمات آن” داستان “است.

وی می افزاید: “جنگ ، در ذات خود ، یک استراحت وحشتناک در نظم زندگی است ؛ یک آشوب آور و پر از درد و داده های خام. این” روایتی “است که به این وقایع پراکنده و شکل گرفته ، به معنای ، جهت و چارچوب اخلاقی می دهد. روایت ، نشان می دهد که چه کسی قهرمان و چه کسی است که قربانی است و چه کسی می تواند یک شخص را از بین ببرد ، و چه کسی می تواند یک شخص را از بین ببرد ، نسل ها

توهیدلو تأکید می کند که “همانطور که تئوری های” فعالیت روایت و جمعی “به درستی ذکر شده است ، روایت صرفاً بازتاب منفعل واقعیت نیست ، بلکه ابزاری قدرتمند برای” ساخت “آن است. روایات با” چارچوب “درگیری ، به ما می گوید چگونه در مورد آن فکر کنیم و چگونه احساس می کنیم. روایت در ذهن او اخراج شده است که باعث خصومت دیگری شده است. “

استاد دانشگاه می گوید: “در هر جنگ ما با کثرت روایات روبرو هستیم.” روایت رسمی دولت ها ، روایت رسانه های جهانی ، روایات جایگزین بازیگران اجتماعی ، روایت های شخصی و انسانی سربازان و غیرنظامیان و حتی روایت سکوت و ناگفته. جنگ امروز نبرد بر سر تسخیر ذهن و قلب از طریق این داستان ها است. درک این مکانیسم دیگر یک انتخاب فکری نیست ، بلکه یک ضرورت استراتژیک برای درک عمیق تر از پویایی قدرت و مقاومت در عصر ما است. ”

هدف از جلسه پنجم آمده است: “در این جلسه می خواهیم بدانیم که چگونه روایات ساخته می شود. چگونه آنها جنگ را از یک رویداد نظامی به یک پدیده فرهنگی و اجتماعی تبدیل می کنند ، و چگونه می توانیم به دنبال داستانهای انسانی و آزادکننده تر در برابر روایات غالب و بشردوستانه باشیم؟” اولین سخنرانی درباره دکتر امیر امیر است. او فارغ التحصیل فلسفه غربی از دانشگاه تهران و دکترای فلسفه هنر از دانشگاه آلامه تاباتابای است. وی عضو دانشکده گروه فلسفه دانشگاه هنر تهران است و در دانشگاه تهران ، آلامه تاباتابای ، قازین بین المللی و انستیتوی آموزش عالی سوره تدریس کرده است. سخنرانی امیر مازیار در زیر آمده است:

****

دکتر امیر مازیار در سخنرانی خود با عنوان “احتمال روایت ایرانی از جنگ فعلی” این امر بر نقش حیاتی روایت در درگیری های امروز تأکید دارد. او معتقد است که جنگ شش روزه نشان دهنده یک بحران یا مسئله جدی روایت در ایران است. بدون روایت منسجم ، درک آنچه در جامعه اتفاق می افتد امکان عمل ، پیش بینی آینده و اقدام مؤثر نخواهد بود. دکتر مازیار تأکید می کند که ایران در ساخت “روایت ایرانی” برای این جنگ موفق نبوده است. روایتی که نگرانی نهایی و واقعی آن نجات و بقای ایران ، حفظ زندگی مردم ، میراث و منابع ایرانی و ترسیم آینده ای روشن است.

1
مازیار ریشه ناتوانی در روایت را در اختلال در چهار ستون اصلی روایت می داند:

“روایت ها: مقامات روایی رسمی به دلیل وقایع سالهای اخیر اقتدار و اعتبار خود را برای روایت از دست داده اند و محبوب نیستند. از طرف دیگر ، این مقامات رسمی چندین دهه از حضور مؤثر و گسترده روایت های غیر رسمی (فعالان اجتماعی ، متفکران) جلوگیری کرده اند ، حتی اگر روایت آنها به نفع ایران باشد اما کاملاً مطابق با روایت رسمی نباشد.

رسانه: رسانه های عمومی و رسانه های ملی تحریف شده اند و محدود به صداهایی هستند که فقط در محافل بسته معتبر هستند و در نتیجه روایت گسترده از طریق آنها انجام می شود. در مقابل ، روایت های غیر ایرانی به راحتی در فضای عموم و کنترل نشده اداره می شوند.

مقاله روایت (محتوا): یک مشکل بزرگ در تعیین شخصیت ها و انتساب عناوین (دوست/دشمن ، استبداد/مظلوم) وجود دارد. به رسمیت شناختن دقیق یک دوست و دشمن مردم دشوار بوده است ، زیرا قراردادها و روابط بین مردم و حاکمیت در سالهای اخیر به گونه ای دستکاری شده است که مردم خود را بی رحمانه می دانند و احساس می کنند که حقوق آنها تضعیف شده یا جدی گرفته شده است.

مخاطبان: “سرانجام ، مخاطب روایت تنها مخاطب است و راهی برای عمل و شرکت فعالانه وجود ندارد.”
دکتر امیر مازیار بالاخره راه حل پیشنهادی خودشان روی “مفهوم جنگ” و ارزشهای مشترک تمرکز کنید او می گوید: “راه حل این است که روایت ها بر” مسئله اصلی جنگ “تمرکز کنند ، نه بر روی افراد و طرفهای درگیر در تعیین آنها. فرد می تواند و باید روی اخلاق جنگ و ارزش های جهان که همه می توانند با آن موافقت کنند تمرکز کنند. این ارزش ها شامل زندگی مردم ، منابع ایرانی و میراث طبیعی ، و میراث تاریخی و طبیعی کشور است. این زمینه و از یکدیگر ، منابع ملی و میراث فرهنگی و تاریخی محافظت می کنند. “

1