توسعه و اجتناب ناپذیری تغییر پایتخت

رئیس جمهور روز شنبه ۲۶ شهریورماه گفت: اگر بخواهیم همچنان منابع اولیه را از جنوب کشور و دریا به مرکز بیاوریم و تبدیل به محصول کنیم و دوباره برای صادرات به جنوب بفرستیم، به شدت مستهلک می شود. و رقابت پذیری ما را کاهش دهیم.” وی افزود: چاره ای نداریم جز اینکه مرکز اقتصادی و سیاسی کشور را به جنوب و نزدیک دریا منتقل کنیم. البته تغییر پایتخت امری اجتناب ناپذیر و امکان پذیر است. اما چنین تصمیمی نیاز به تمرکز بر چندین موضوع حساس دارد.

1367، در بخش اول پایان نامه خود با عنوان: سیاست دریایی، محور راهبرد ملی، ضمن تاکید بر این گزاره که تنها راه برون رفت از بن بست توسعه نیافتگی ایران، دریایی شدن سیاست، فرهنگ و ساختار حکومتی است، طی یک نظام پژوهشی، 19 تغییر استراتژیک مرتبط، در راستای دریانوردی اقتصاد و سیاست ایران، برای خروج از زندان تاریخی قاره (سرزمینی) ارائه شد. مانند تشکیل وزارت امور دریا، خودگردانی استان ها، اتصال ریلی به بنادر بوشهر، چابهار و سایر بنادر. از جمله این شرایط، دریانورد شدن و ایجاد پایتخت دریانوردی ضروری بود.

در سال 1371 طی پایان نامه دکتری خود با عنوان: تحلیل ژئوپلیتیکی مناطق بحرانی سیستان و بلوچستان و همچنین در دهه هشتاد در جریان پروژه ملی (ICZM) یا مدیریت یکپارچه سازی مناطق ساحلی که توسط سازمان دریانوردی و دانشگاه خوارزمی. ، با ارائه چندین نقل از به سازمان دریانوردی و انتشار کتاب ژئوپلیتیک سواحل ایران و ICZM، مقوله استراتژی دریایی را تکمیل کردم. به ویژه در این کتاب به توسعه نیافتگی سواحل مکران و راه های خروج آن از توسعه نیافتگی و اهمیت این سواحل برای توسعه ایران پرداخته شد.

به هر حال در جریان این مطالعات که همچنان در قالب شخصی ادامه دارد، نقش انتخاب پایتخت دریایی به عنوان یکی از ده ها پیشنهاد به هم پیوسته مورد توجه قرار گرفته و حتی جایگاه و جایگاه آن در پایان نامه ها مطرح شده است. ، پایان نامه ها و نقل از ها. اما همانطور که در آثار دانشگاهی ذکر شده است، سیاست گذاری در زمینه انتقال سرمایه از جمله موارد زیر نیازمند تمرکز بر عوامل زیر است:

1- بدون اتخاذ سیاست درهای باز در روابط خارجی به ویژه احیای روابط راهبردی با ایالات متحده آمریکا، سیاست‌های اقتصاد دریایی از جمله انتقال سرمایه برای اقتصاد ورشکسته بی‌فایده و هزینه‌بر است. جمهوری اسلامی؛

2- در حالی که ایجاد پایتخت اقتصادی برای رویکرد استراتژی دریایی حیاتی و برای توسعه ایران اجتناب ناپذیر است، نقش و جایگاه سیاسی تهران قابل تغییر نیست. برندگان اصلی انتقال تهران آنکارا و باکو خواهند بود.

3- بدون تمرکززدایی عمیق و همه جانبه در آزادسازی استان ها در تصمیم گیری یا به عبارتی ایجاد تغییر در ساختار و مدیریت اجرایی که متضمن خودمختاری استان هاست، تغییر پایتخت کاملاً بیهوده خواهد بود.

4- همچنین یکی از پیش نیازهای ایجاد یک سرمایه اقتصادی، ارائه برنامه جامع برای تقسیمات کشوری مناسب است. از 22 سال پیش، معتقدم ایران می تواند 72 استان و سه کلانشهر ویژه را در خود جای دهد.

5- ضرورت دریانوردی، پیوند گسترده اقتصاد ایران و جهان در پرتو سیاست خارجی باز خواهد بود که منجر به سرمایه گذاری های کلان خواهد شد.

به طور خلاصه، جابجایی پایتخت به تنهایی بدون طراحی استراتژی ملی، رویکردی بد و نامناسب خواهد بود.

منبع: کانال نویسنده

216216