داستان مرد فقیری که ۷۲ مدرسه ساخت

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغانعدد 72 بار دیگر در زندگی او تکرار می شود اما این بار این عدد نمادین نشان دهنده تعداد مدارس ساخته شده توسط زنده یاد علیپور است.

وی قصد داشت 72 مدرسه را به یاد 72 شهید واقعه عاشورا در مناطق محروم کشورمان بسازد و به یاد فرزندان ایران زمین بگذارد.

در 9 دی 1317 در روستای دیجویجین اردبیل به دنیا آمد. دوران کودکی حسنعلی در سالهای پرتلاطم پس از جنگ جهانی دوم در روستای زادگاهش سپری شد، زمانی که فقر و بیکاری در بین دهقانان مناطق شمال غرب کشور بیداد می کرد. مرادعلی پدر حسنعلی نیز از این وضعیت بد در امان نماند و خیلی زود ورشکست شد و تمام دارایی خود را فروخت. حسنعلی به درس و مدرسه علاقه داشت، اما اوضاع اقتصادی خانواده به گونه ای نبود که اصرار بر این امر داشته باشد. از این رو یک سال قبل از اخذ دیپلم ترک تحصیل کرد و وارد بازار کار شد.

در جوانی ابتدا به نیروی هوایی رفت و به عنوان تکنسین هواپیما مشغول به کار شد، اما پس از مدتی متوجه شد که این شغل با روحیه او سازگاری ندارد و خود را نجات داد. در دوران نوجوانی و جوانی در میان اقوام و آشنایان به امانتداری و صداقت شهرت داشت. او توسط یکی از آشنایانش که در آلمان به کار فرش مشغول بود دعوت به کار شد. او به سرعت این پیشنهاد را پذیرفت، زیرا احساس می کرد کار در کشور دیگری به او فرصت کسب تجربه می دهد.

حسنعلی با سرمایه ای که پس انداز کرده بود در آلمان مغازه ای اجاره کرد و به زودی اعتماد تاجران فرش را به خود جلب کرد، به طوری که میلیون ها فرانک فرش و عتیقه جات را بدون ضمانت به آنها فروخت و به این ترتیب رونق تجارتش افزایش یافت. این کسب و کار موفق او ادامه داشت تا اینکه پس از 40 سال زندگی در اروپا که انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 به پیروزی رسید، به همراه خانواده به کشور بازگشت و یکی دو هفته پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و انقلاب جدید. مرحله او زندگی خود را آغاز کرد که با اقدامات خیرخواهانه او در امر مدرسه سازی در مناطق محروم ارتباط دارد.

ساخت 72 مدرسه به یاد 72 شهید

شیعه نیوز دیده است: حسنعلی ابتدا با ساختن مسجد در روستای زادگاهش به وادی امور خیریه قدم گذاشت و پس از آن به مدرسه سازی روی آورد. قصد او این بود که 72 مدرسه به یاد 72 شهید دشت کربلا بسازد، اما 52 مدرسه ای که ساخت تقریباً بودجه نداشت. در ولنجک تهران که با همسرش زندگی می کرد تنها یک خانه برایش باقی مانده بود. با همسرش مانده بودند که چه کنند که هر دو تصمیم گرفتند خانه را بفروشند اما اطرافیان مانع شدند و به نوعی این مسیر را طی کردند تا اینکه در نهایت ۷۲ مدرسه ساخته شد.

پس از ساخت این 72 مدرسه، مسئولان سازمان نوسازی تصمیم گرفتند مدرسه ای را که با هزینه آموزش و پرورش ساخته شده بود به نام حسنعلی علیپور نامگذاری کنند، اما وی مخالفت کرد و نام مبارک حضرت حمزه سیدالشهدا (ع) را پیشنهاد کرد. . اصرار او بر این موضوع دیگران را متقاعد کرد. حسنعلی 30 سال از عمر خود را وقف مدرسه سازی کرد. در زمان حیات حسنعلی علیپور از رئیس جمهور وقت جایزه خیرین برتر مدارس را دریافت کرد و در جشنواره های مختلف خیرین مدرسه ساز لوح و تندیس به وی اهدا شد و از شخصیت وی تقدیر شد.

در شهر اردبیل میدانی به نام وی نامگذاری شده و تندیس این مدرسه ساز خوب نیز در ورودی اداره کل آموزش و پرورش استان اردبیل نصب شده است. وی در اولین دوره از مراسم خیرین مدرسه ساز به عنوان خیّر ارشد مدرسه شناخته شد. با دریافت مدال نقره خورشید خیران، مدال خود را به موزه آستان قدس رضوی اهدا کرد. زمانی که حسنعلی از بیماری قلبی رنج می‌برد، توان پرداخت هزینه جراحی قلب را نداشت و این هزینه را دیگران تقبل کردند.

سرانجام حسنعلی علیپور در تیرماه ۱۳۸۸ بر اثر سکته در زادگاهش درگذشت. «ساریه بایرامی چکان» همسر زادیاد علیپور نیز مانند او به امور خیریه علاقه دارد. آنها هرگز صاحب فرزند نشدند، اما تمام دانش آموزانی که در مدارسشان درس می خوانند را فرزندان خود می دانند و به آن افتخار می کنند.