آموزش و افزایش خودکنترلی پلیس در برابر تأثیر فقر بر کاهش خودکنترلی فقرا / فقرا یک اشتباه نمی توانند بکنند

گروه اندیشه: دکتر سندیل مولیناتان، استاد علوم رفتاری در دانشگاه شیکاگو، آزمایش‌هایی انجام داد تا نشان دهد که افراد فقیر از نظر واکنش‌هایشان به پدیده‌های اجتماعی چه تفاوتی با افراد فقیر ندارند. یکی از اثرات شگفت انگیز فقر بر مغز، از دست دادن کنترل خود است. بر اساس همین دکترین میدری وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، مدعی العموم مستضعفان را هدف وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام کرد. زیرا بدون کنترل رفتار امکان هیچ گونه توسعه ای برای کشور وجود ندارد. آمار وی از فقر ایران که ناشی از تحریم و ناکارآمدی مدیران است بسیار چشمگیر است: “بر اساس شاخص ها حدود 30 درصد جمعیت کشور ما زیر خط فقر هستند و رفع فقر مطلق یک آرمان و هدفی است که باید به سمت آن حرکت کرد. وی یادآور شد: تا اواسط دهه 80 حدود 12 تا 15 درصد فقر مطلق داشتیم که پس از موج اول تحریم ها تا اواسط دهه 90 به حدود 20 درصد رسید اما با شروع موج دوم تحریم ها و تورم شدید. از سال 1396 به شدت افزایش یافته و در سال 1397 به 30 درصد رسیده است. بر اساس داده های مرکز آمار ایران و نقل از مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، از سال 1397 تا 1390، نرخ فقر نسبتا ثابت در حدود 30 درصد یا 25 بوده است. میلیون و 400 هزار نفر

با این وضعیت مشخص است که نظام سیاسی و دولت چهاردهم آقای مدزیکیان باید بیش از گذشته مقاومت خود را در برابر اقدامات غیرقابل پیش بینی طبقه فرودست و فقیر افزایش دهد. لازم است در این زمینه آموزش های جامعی به ویژه از طریق رسانه ملی به مردم و پلیس و … ارائه شود. در این زمینه نباید فراموش کرد که توافق از همین برخوردهای به ظاهر کم اهمیت شکل می گیرد. اگر مردم از یک سو شاهد تلاش برای رفع تحریم ها و در عین حال بهبود وضعیت اقتصادی برای تبیین و توجیه قدرت قهری برای برخورد مناسب با طبقه فرودست باشند، امکان کاهش خسارت بسیار زیاد خواهد بود. در این راستا این دولت است که باید از پیامدهای ناکارآمدی خود در اجرای برنامه ها آگاه باشد و با مدیریت غیرخشونت آمیز واکنش های هیجانی به ویژه طبقه پایین جامعه را کنترل کند تا فضای اقتصادی سامان یابد. تحقیقات جهانی در مورد فقر نشان می دهد که احساس فقر و ناامیدی و به ویژه تبعیض بزرگترین دشمن نظم و توسعه اجتماعی است. دلایل آن با توجه به تحقیقات انجام شده بسیار روشن است، اولین آثار فقر این است که فرد در معرض فقر قادر به رسیدگی به وضعیت خود نیست. چون او چیزی برای از دست دادن ندارد. کتاب فقر و نابرابری نوشته دیوید گروسکی، کتاب فقر احمقان می کند اثر الدار شفیر، کتاب فقر و گرسنگی نوشته لوئیس اسپیلزبری و… همگی سعی در تبیین ابعاد فقر و تاثیر آن بر زندگی مردم دارند.

از نظر مارکس طبقه بندی جامعه به معنای تمرکز ثروت و ابزار تولید در اختیار یک طبقه و تخلیه طبقه کارگر از ارزش اضافی آن به انقلاب منجر می شود. به عقیده پارسونز، تعارض و انقلاب ناشی از این نیست که طبقه ای صاحب کالا و قدرت است و طبقه ای دیگر فاقد آن است، بلکه توانایی مقابله به دلیل کمبود عمومی کالاهای ارزشمند و مطلوب در هر جامعه است. اکنون آگاهی از کمبود عمومی کالاهای با ارزش که از طریق ارتباطات دیجیتال میسر شده است، می تواند احساس محرومیت و فقر را تشدید کند و واکنش های تند را به دنبال داشته باشد. به همین دلیل است که در جامعه به شدت ناعادلانه ایران، دیدگاه های مولا نطان برای حاکمیت سیاسی و نحوه مدیریت نظم آشفته بسیار مهم است.

به نقل از خبرگزاری اخبار آنلاینبر اساس تحقیقات دکتر سندیل مولای ناتان، استاد علوم رفتاری در دانشگاه شیکاگو که در کانال آکادمی جام جمترجمه و منتشر شده، فقر حتی بر ضریب هوشی افراد فقیر قبل و بعد از داشتن پول نیز تاثیر فوق العاده ای دارد. به عبارت دیگر، در جامعه فقیر، امکان تفکر و عمل بر اساس آن به صفر می‌رسد.

دکتر مولای ناتان می‌گوید: «ما از کشاورزان هندی زمانی که تازه محصول خود را فروخته بودند و پول داشتند، تست هوش گرفتیم. آزمون دوم آخر سال بود که پولشان را خرج کردند و معمولا بدهکار بودند. ضریب هوشی آنها 10 متفاوت بود. همین فرد وقتی پول در جیبش بود 10 برابر باهوش تر بود و این تکان دهنده است. 10 در آزمون هوش، فاصله بین متوسط ​​و تیزهوش است.

اشاره کرد که یکی از اثرات فقر بر مغز، از بین بردن خودکنترلی است. وی می گوید: در رفتار اجتماعی-اقتصادی فقرا یک چیز تکرارپذیر می بینیم، رفتار خوبی دارند و ناگهان رفتار اقتصادی انفجاری و اشتباهی انجام می دهند، مثلاً اندک پس انداز خود را در یک جا خرج می کنند که بسیار اشتباه است و پول آنها از دست رفته است چرا تصور کنید که در مغز ما یک عضله خودکنترلی وجود دارد که ما همیشه خودمان را کنترل می کنیم تا بیش از حد خرج نکنیم، و برای فقرا، این عضله. حتی در خرید مواد غذایی و مایحتاج زندگی آنقدر کار می‌کند که خسته می‌شود و ناگهان دیگر مغز را کنترل نمی‌کند، به همین دلیل تصمیم‌های انفجاری می‌گیرند.

اما به گفته مولای نطان، فاجعه زمانی آغاز می شود که فقرا با پدیده مطلق نداشتن فرصت اشتباه مواجه می شوند، چیزی که ما در ایران نیز با حجم بحران در عرصه نظم سیاسی با آن مواجه هستیم. ملا نطان در مورد فقرا و احتمال خطا می گوید: «مردم برای رسیدن به موقعیت خوب در زندگی باید اشتباه کنند و در عین حال اصلاح کنند و دوباره اشتباه کنند تا به هدف خود برسند، من و شما بسیار مرتکب شده ایم. اشتباهاتی در روند زندگی ما که بعداً اصلاح کردیم، اما طبقه اقتصادی ما که متوسط ​​بود، این امکان را به ما داد که آن را اصلاح کنیم. فقرا نمی توانند اشتباهات خود را اصلاح کنند. یعنی باز بودن در زندگی آنها بسیار کم است. اگر تصمیم اشتباهی بگیرند دیگر نمی توانند این مسیر را طی کنند. یک اشتباه می تواند به معنای پایان کار آنها باشد.»

مولایی ناتان به یاد می‌آورد: «برای پایان‌نامه دکتری‌ام، از بچه‌ها پرسیدم: «اگر در مدرسه تنبیه بدنی می‌شوید، چه واکنشی نشان می‌دهید؟» او گفت: 93 درصد از بچه های طبقه متوسط ​​گفتند که این کار ناعادلانه است. با آن برخورد می کنیم و به مدیر یا خانواده می گوییم. اما تنها 31 درصد از کودکان محروم فکر می کردند که کتک زدن آنها ناعادلانه خواهد بود. آنها معتقد بودند که ما حتماً کاری کرده ایم و حتماً مشکلی در من وجود دارد که مستحق مجازات هستم! شکسپیر می گوید: هیچ زندانی ما را به اندازه زندانی که دیوارهایش را نمی بینیم محصور نمی کند. وقتی فقر تبدیل به “درماندگی آموخته شده” می شود، زندانی با دیوارهای نامرئی می سازد.

آزمایش مولای نطان نشان می دهد که با وجود زیردستان و فقرا امکان سوق دادن جامعه به سمت اصلاح و توسعه بسیار کم است. زیرا راهی جز مقابله با محدودیت های شدید خود و امکان پیشرفت ندارند. این وضعیت زمانی به پدیده ای وحشتناک تبدیل می شود که فقر ابعاد جنسیتی پیدا می کند و زنانه می شود که متاسفانه در ایران شاهد چنین پدیده ای هستیم.

مولای نطان واکنش فقرا در بحران و فشار را این گونه توصیف می کند: «در یک آزمایش معروف در مورد تاب آوری، به گروهی از افراد شوک داده شد، برای برخی دکمه توقف و برای گروه دیگر دکمه روی میز وجود نداشت. آنهایی که روی میزشان دکمه ایست برای متوقف کردن درد داشتند، چندین برابر بیشتر تحمل کردند، زیرا فکر می کردند من خودم می توانم این کار را انجام دهم. [درد را] برای کنترل اما شخصی که در اول آن کنترل را نداشت [فشار] مقاومت آن در حال شکستن و فروپاشی بود.فقر دکمه ایست ندارد و در شرایط فشار و کمبود نمی توان این دکمه توقف را بزند و یک دفعه جلوی آن را بگیرد. معمولاً بدهی ها، فشارها و … انباشته می شوند و این باعث کاهش مقاومت آنها می شود. انعطاف پذیری نیز بخش مهمی از موفقیت است. ما می گوییم مردم باید پوست کلفت و بردبار باشند، اما کسی که احساس می کند کنترلی بر وضعیت خود ندارد، آستانه تحمل بسیار پایینی خواهد داشت.»

تجزیه و تحلیل جام آکادمی:
مهم ترین درس: اگر درگیر کمبود هستیم به این معنی نیست که احمق هستیم، بلکه به اندازه دیگران باهوش هستیم، بلکه بخش بزرگی از ذهن و ظرفیت توجه و در واقع پهنای باند ما درگیر است. در آن کمبود فقر فقط فقر نیست. فقر یعنی کاهش تاب آوری، کاهش اعتماد به نفس و کاهش خودکنترلی. می توانیم این متن بالا را بخوانیم، یک نکته علمی یاد بگیریم و پاس کنیم. اما اگر بخواهیم طبق قاعده طلایی اخلاق عمل کنیم، ماجرا کاملا متفاوت خواهد بود. این قانون چه می گوید: با دیگران همانطور رفتار کنید که دوست دارید دیگران در شرایط مشابه با شما رفتار کنند. ما یک سوال می پرسیم و شما و خودمان را با این سوال تنها می گذاریم و دیگر چیزی نمی گوییم: حالا فرض کنید شما و آن کارتن خواب، آن یتیم و آن خواب یا آن پسر یا دختری که تا کمر خم شده است. سطل زباله جای خود را تغییر می دهد آن وقت واقعاً چه انتظاری داشتید؟ الان اینطوری رفتار میکنیم؟

نویسنده سعی دارد توجه ما را به آثار منفی فقر جلب کند. اما به یاد داشته باشیم که بسیاری از مردم از جوامع فقیر برخاسته اند و اکنون به افراد خودساخته و موفق تبدیل شده اند. همچنین ممکن است فرزندان ثروتمند به دلیل وابستگی به خانواده توانایی های خود را از دست بدهند. به عبارت دیگر، فقر لزوماً مساوی با ناتوانی ذهنی و عملی نیست. خلاقیت اغلب خود را در تنگنا و محدودیت نشان می دهد. اما طبق قاعده طلایی اخلاق چیزی از مسئولیت اخلاقی ما برای کمک به نیازمندان کم نمی شود.

216216