حجت الاسلام دکتر مهراب صادق نیا، جامعه شناس فرهنگی یادداشتی به نقل از پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغانشما می خوانید:
«آل عمران، 159: پس به (برکت) رحمت خدا با آنان نرم (و مهربان) شدی و اگر تندخو و سنگدل بودی، قطعاً از اطراف تو پراکنده می شدند. پس از آنان بگذر و از آنان طلب آمرزش کن و در کارها با آنان مشورت کن و چون تصمیم گرفتی بر خدا توکل کن که خداوند توکل کنندگان را دوست دارد.
آقای حجت الاسلام والمسلمین سید محمد مهدی میرباقری در یک برنامه تلویزیونی گفت چهل و دو هزار نفر (تعداد شهدای مظلوم غزه) آسان است! حتی اگر نصف جهان کشته شوند، برای رسیدن به مقصد مشکلی نیست. خیلی سعی کردم چیزی ننویسم. اما این اتفاق نیفتاد. سوالات زیادی ذهنم را درگیر کرده است. مقصدی که «نصف عالم کشته شود اشکال ندارد» کجاست و چه ویژگی هایی دارد؟ این چه مقصدی است که نصف جهان برای رسیدن به آن باید بمیرند و نیمی دیگر در غم عزیزانشان باشند؟
فکر نمی کنید شغل پرمشغله ای وجود دارد؟ فکر نمی‌کنید ایده‌ای که برای تبلیغ، ترویج و استقرارش نیاز به مرگ نصف جهان دارد، ممکن است خودش مشکل داشته باشد؟ حال فرض می کنیم مقصد مورد نظر شما «آژوستین یوتوپیا» یا «ملکوت خداوند مسیح» یا «مدینه فاضله فارابی» یا اساساً بهشت موعود ادیان ابراهیمی است; چرا باید نصف جهان کشته شود؟! آیا راه مناسب تری نیست؟ راهی که ما را با آرامش بیشتری به آن مقصد برساند؟
فکر نمی کنی اگر به قرآن تمسک کنیم و در مورد دین خدا نبوی صحبت کنیم، نیازی نیست نصف دنیا کشته شوند تا حرف ما را بپذیرند؟
منبع: www.khabaronline.ir
