وکلای فوکلی او را ملا مخفی می نامیدند

مهمترین ویژگی محمود حکیمی تنهایی او بود. حکیمی با همه ارتباطات گسترده و تواضع و شیوایی شدیدش عمیقا تنها بود. جریان های ادبیات کودک از دهه چهل تا کنون یا اگنوستیک بوده یا ضد دین یا دین فروش. و او هیچ کدام نبود. و این سه گروه در ظلم به او کوتاهی نکردند. درباره یک نویسنده با دو کتاب کتاب تحلیل و ستایش نوشتند، اما او را با ده ها کتاب ندیدند، تاریخ ادبیات دوره پهلوی را نوشتند و محبوب ترین و محبوب ترین نویسنده عصر را ندیدند. صد کلاه از نمد ادبیات دینی برای خود بافتند و ده ها موسسه و جشنواره ساختند، اما مهم ترین نویسنده ادبیات دینی کودکان در تاریخ کشورمان تکذیب شد. در مجالس، جشن ها، مؤسسه ها، جشنواره ها، نمایشگاه های بین المللی و… می خوردند، می گرفتند، جمع می کردند و صدها جایزه به همفکران می دادند، اما نسبت به محبوب ترین نویسنده این عرصه غافل و ناآگاه بودند.

دانشگاهیان روش گرا و علمای تهی فکر، مانند روشنفکران کم عمق و مدعی، مانند سیاستمداران منافق و بی خدا، مانند نویسندگان ایدئولوژیک، در این رویکرد انکار یکسان بودند.

مکلاحیان فکلی او را ملای پنهانی و مؤمنان او را عامی می نامیدند.

حکیمی نماد و مظهر روشنفکری دینی دهه 40 و نهضت آزادی در ادبیات کودک ما بود. گویی بازرگان، طالقانی و یدالله سحابی نویسنده کودک شده اند.

طبیعی بود که چپ ها و مارکسیست ها و چریک ها، سلطنت طلبان و ناسیونالیست ها، شوونیست ها و قوم شناسان، کسانی که هنر را برای هنر دوست دارند و اخلاق و آرمان ها را حذف می کنند، فرقه سیاسی به ظاهر حاکم اسلامی و طرفدار آپارتاید و تطهیر، دشمنان مدارا و منکران. عرفان و بسیاری از گروه های دیگر او را دوست نداشتند. و موقعیت منحصر به فرد آن را انکار می کند.

شکی ندارم که حکیمی و آثارش خالی از عیب نبودند، اما می‌دانم که او در تمام زندگی‌اش خالصانه، متواضعانه، بدون مرز و با جدیت، حسن نیت، پیگیری و پشتکار نوشته است.

سفرت به سلامتی استاد حکیمی ان شاءالله خدا خیرت که دوست داشتی.