برخی از مبلغان دین مانند یک حزب عمل می کنند

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغانآیت الله محسن غرویاندر در خصوص آسیب شناسی تبلیغ دینی گفت وگویی انجام داده است که خلاصه بیانات ایشان را در ادامه می خوانید:

• حوزه تبلیغاتی ما در سال های اخیر گسترش یافته است و به همین دلیل باید در برنامه های حوزه خود فضای جهانی را برای تبلیغات در نظر بگیریم. ما باید پیام آور انقلاب اسلامی در تمام دنیا باشیم. نباید در سطح روستا و شهر به تبلیغات توجه کرد، البته باید در نقاط مختلف کشور کمپین داشته باشیم، اما به همین جا بسنده نکنیم.

مبلغ باید به زبان های زنده دنیا مسلط باشد

• کسی که در راه تبلیغ و ترویج دین گام برمی دارد باید به زبان های زنده و رایج دنیا مسلط باشد. اخیراً کتاب منطق باندا به زبان سواحیلی ترجمه شده است، بسیاری از دانشمندان تانزانیایی گفتند که “با ترجمه این کتاب، علم منطق وارد کشورهای سواحیلی زبان شده است.”

امروزه تبلیغات محدود به منبر شدن نیست

• ما باید توانایی استفاده از منابع خارجی را برای مبلغان فراهم کنیم، یعنی مبلغان ما باید مترجمان خوبی باشند و بتوانند منابع مفیدی را از کشورهای آلمانی زبان، کشورهای فرانسوی زبان و … ترجمه و انتقال دهند و از طرف دیگر قادر به ترجمه منابع فارسی به فارسی Translate the destination. امروزه تبلیغات تنها به منبر رفتن خلاصه نمی شود، بلکه تبلیغات از طریق رادیو و تلویزیون، مقاله و کتاب صورت می گیرد. واعظ نباید سخنور خوبی باشد بلکه باید نویسنده خوبی باشد و به زبان روز بنویسد تا مردم جذب نوشته او شوند.
  حتی باید در شاخه های هنری برنامه تبلیغاتی داشته باشیم تا بتوانیم با زبان هنر و ابزار هنری فرهنگ خود را ارتقا دهیم.

کلمات ما نباید در دین استفاده شود

• واعظ موفق باید «تولیدکننده» حقیقت باشد، یعنی حقیقت را بگوید تا گوش دنیا بشنوند. کلام ما نباید در درون دین به کار رود، بلکه باید در سطح بین المللی برون دینی باشد و در فلسفه، کلمه جدید، دینی، حقوقی و همه زمینه ها حرفی برای گفتن داشته باشیم.

درس های کنونی برای ترویج پیام به ویژه در عرصه بین المللی کافی نیست

• به هیچ وجه نباید به درس های جاری بسنده کنیم. یادم می آید زمانی که آیت الله مصباح یزدی در مؤسسه راه حق بودند، بیش از 50 استاد دانشگاه داشتیم که دروس فراتر از دروس حوزه در دروس مختلف حقوق، جامعه شناسی، روانشناسی و سیاسی را به ما می دادند. این نشان می دهد که فقه و اصول و فلسفه در حوزه کافی نیست، باید سخنان روز را از زبان دانشگاهیان بشنویم زیرا آنها به متون غیر فارسی مسلط هستند و منابع زیادی در اختیار دارند، بنابراین دروس حوزوی در هیچ راه لازم برای آموزش مبلغان در سطوح عالی و به ویژه بین المللی کافی نیست.
• مدیر فعلی حوزه های علمیه ذهن و بازی خوبی دارد و فقه معاصر را توسعه داد و حدود 100 شعبه اضافه کرد. اساتید دانشجویان را تشویق به گذراندن این دوره ها می کنند که این امر خوبی است. همین مسئله باید در «زبان» نیز اتفاق بیفتد و انگلیسی، فرانسوی، اردو و ژاپنی باید به برنامه درسی اضافه شود، به ویژه برای کسانی که می خواهند در خارج از کشور مبلغ شوند. اگر به قول آیت الله جوادی آملی «گوینده» نباشیم، مبلغ کر و کور و لال می شویم.

مبلغان باید اینگونه با مردم رفتار کنند

• در طول سفرهای تبلیغی، دانش آموزان باید اخلاق خوبی داشته باشند، خوش بیان، خوش لباس، آراسته، تمیز و مرتب باشند. اگر «علم» و «اخلاق» در حد بالایی باشد، مردم جذب او می شوند.
• مبلغ باید با مردم مهربان و ملایم باشد، به مردم احترام بگذارد، مطیع آنها باشد، برای مردم به ویژه کودکان، نوجوانان و جوانان ارزش قائل باشد و با لبخند با آنها صحبت کند.

برخی از مبلغان ما به عنوان “پادووی” یک حزب عمل می کنند

• اصل مسائل سیاسی اختلاف است، یعنی علما، احزاب و گروه ها در مسائل سیاسی نظرات متفاوتی دارند. در مسائل سیاسی مشترکات کلی داریم که مبلغین باید مطرح کنند، اما مسائل جناحی و گروهی باعث اختلاف می شود چون تشخیص مصادیق مشکل است. علما و مبلغانی که وارد این مسائل می شوند عامل «تفرقه» می شوند.
• کانون های تبلیغی ما بیشتر تکایا، مساجد و هیئت های مذهبی هستند و مردم جذب نور دین و قرآن می شوند، حالا اگر برویم با حرف هایمان آنها را پراکنده کنیم، خلاف تبلیغ عمل کرده ایم.
• اگر مبلغان علاقه مند به ورود به بحث های گروهی و حزبی هستند، می توانند به اتاق مهمانی خود رفته و در آنجا بحث کنند. طرح این موضوعات در صدا و سیما تفرقه افکن است، علیه تبلیغ دین است و تبلیغات نباید تفرقه افکن باشد. متأسفانه این رویکرد تاکنون رعایت نشده است و برخی از مبلغان ما به عنوان «پادووی» یک حزب عمل می کنند و این باعث اختلاف بین مردم و در نهایت به تضعیف دین می شود. حالا واعظ باید به دنبال اجماع ملی باشد.