نتانیاهو دستاوردهای مهمی در جنگ داشته است، اما در هدف اعلام شده خود برای نابودی حماس و حزب الله شکست خورده است. ادب سیاست را نمی داند. دشمن هرگز به طور کامل نابود نمی شود. باید وجود دشمن را شناخت و برای گسترش قلمرو دشمنی طبقاتی تلاش کرد.
ادب را از بی ادبی نتانیاهو یاد بگیریم. از زندگی سیاسی نمی توان تقابل دوست و دشمن را ترسیم کرد. همیشه دشمنان وجود دارند و زمینه دوستی گروه یا جماعت را فراهم کرده اند. دقیقاً به همین دلیل استمرار دوستی در عرصه سیاست مستلزم شناسایی دشمنان و تداوم وجود آنهاست. کسی که برای نابودی تام و تمام دشمنانش زندگی می کند، نه تنها به هدفش نمی رسد، بلکه هر روز در حفاظت از قلمرو دوستان ناموفق تر از دیروز است.
صلح به معنای دوستی با دشمن نیست. به معنای سازماندهی قلمرو متمایز دوستی و دشمنی است. باید از احتمال جنگ برای مدت طولانی پرهیز کرد تا زمینه دوستی دوستان فراهم شود. امروز صحبت از آتش بس 60 روزه است. آتش بس زمانی به معنای صلح نزدیک می شود که شصت روز به شصت سال تبدیل شود، اما صدها سال. چگونه ممکن است این اتفاق بیفتد جز اینکه وجود دشمن به رسمیت شناخته شود. میل به نابودی دشمن به میل به کاهش بار دشمن تبدیل خواهد شد.
سپس زمان مرحله دوم در رابطه بین دوستان و دشمنان است. یک سیاستمدار آگاه باید تلاش کند که تعداد دوستان را افزایش دهد و دشمنان را تا حد امکان کاهش دهد. سیاستمدار بیشتر با هنر دوستی آشناست تا هنر دشمنی. گسترش قلمرو دوستان مؤثرترین ابزار برای مبارزه با دشمن است. اگر سیاستمداری به فکر نابودی دشمنان خود باشد، این هدف را با آرزویی غیرممکن دنبال می کند: تسلیم همه دشمنان به قلمرو دوستی و دوستی.
کسی که از ادب سیاست چیزی نمی داند، آرزوی مرگ و نابودی همه دشمنانش را می بیند. به جامعه امروز اسرائیل نگاه کنید. او دشمنی را بین دوستان گسترش داده است و جامعه اسرائیل بسیار متفرقه و آشفته است. به دوستان دیروز اسرائیل در سطح جهانی نگاه کنید. بخش مهمی از آنها به دشمنان پیوسته اند. او فقط هنر دشمنی را آموخته است و از هنر دوستی چیزی نمی داند. او با آرزوی نابودی تام و تمام دشمنانش، خود و جامعه اسرائیل را در باتلاق دشمنی و نفرت فرو برده است.
منبع: کانال نویسنده
محمدجواد غلامرضا کاشی، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
216216
منبع: www.khabaronline.ir
