اسناد در مورد تاریخ حمله به منزل حضرت زهرا(س) چه می گوید؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغانتاریخ هجوم به خانه حضرت فاطمه (س) 50 تا 75 روز پس از رحلت رسول خدا (ص) بوده است و بر این اساس باید زمان بستری شدن در بیمارستان تا شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیها) بر اساس نقل از های مختلف حدود 25 تا 45 روز باشد. می دانست

اگرچه در نگاه کلی و در آثار برخی از نویسندگان محترم، تاریخ حمله به بیت وحی چند روز پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) تعیین شده است، اما بر اساس شواهد تاریخی و ادله عقلی، این تاریخ ها نمی توانند صحیح باشند. به عنوان مثال در اسناد تاریخی مربوط به وقایعی که پس از رحلت پیامبر(ص) توسط حضرت زهرا(س) رخ داده است، مانند گریه پیامبر(ص) در خانه ایشان و در نهایت خلقت بیت آل. -احزان در سرزمین احد، نماز شب انصار. با حضرت علی (ع) و ایراد خطبه فدکیه نشانه بیماری یا ضعف جسمانی و حتی لکنت زبان نیست.

طبیعی است که فردی با چنین ضربات و آسیب هایی به راحتی امکان حضور اجتماعی آنچنانی حتی با نقش محوری و مستمر را نداشته است. چنانکه در روایات مربوط به روزهای پایانی عمر پربرکت حضرت زهرا (س) تاکید شده است که ایشان در عبارات مختلف دچار ضعف جسمانی شدید شده اند.

تاریخ حادثه غم انگیز حمله به بیت وحی

ابنا نوشت: قبل از بررسی تاریخچه حادثه دلخراش حمله به خانه وحی باید تاکید کرد که طبق روایات در اموری مانند حمله به منزل، آتش زدن در، سقط جنین و شهادت. حضرت محسن (علیه السلام) ضربات متعدد در حضرت زهرا (س) و همچنین «شهادت» ایشان شکی نیست و تعیین زمان تقریبی فقط با هدف رفع شبهات و پاسخ به برخی ابهامات است.

همچنین لازم به ذکر است که نتیجه نهایی این نوشته نیز در یک جمله بیان شده است که حضرت زهرا (س) شهید جهاد را تشریح کردند. به دلیل موقعیت اجتماعی ایشان به عنوان تنها یادگار رسول خدا (ص) از یک سو و همچنین عدم بیعت با خلیفه و روشنگری های متعدد و مکرر در فضاهای مختلف اجتماعی، موضوعی نبود که غاصبان خلافت می توانستند نادیده بگیرند. بنابراین بدون اینکه ترور برنامه ریزی شده شهادت ایشان را باور کنیم، باید گفت که شرایط حمله به بیت وحی به گونه ای بود که یکی از اهداف آن زمین گیر کردن و به عبارتی حذف فیزیکی حضرت زهرا(س) بود. از جریانات سیاسی و اجتماعی جامعه این بود که امکان روشنگری را از او سلب کنند که شواهد تاریخی موفقیت آمیز آن را نشان می دهد. این نقشه و سرانجام شهادتش مدتی پس از حمله به خانه فاش شد.

اولین حمله به خانه وحی

برخی از محققین با استناد به اسناد تاریخی و دقت در توالی وقایعی که پس از رحلت پیامبر (ص) رخ داده است، دو بار حمله به خاندان وحی را بیان کرده اند.

اولین حمله به خاندان وحی و تهدید به آتش زدن آن خانه زمانی بود که گروهی از انصار و صحابه مخالف بیعت با خلیفه اول در خانه امیرالمومنین علی علیه السلام نشستند. تاریخ به تعداد دقیق محاصره شدگان خانه علی (ع) اشاره نکرده است، اما بر اساس اسناد روایی، شکی نیست که افرادی مانند سلمان فارسی، مقداد بن اسود، ابوذر غفاری و زبیر بن عوام در آن حضور داشتند. در این جلسه

خلیفه اول با اطلاع از این محاصره، به محاصره کنندگان خانه دستور داده بود که متفرق شوند و به حضرت فاطمه (علیها السلام) گفته بود: به خدا سوگند! اگر تجمع این افراد در خانه شما ادامه یابد، دستور می دهم خانه را به آتش بکشند، پس ابوبکر به عمر دستور داد که ابتدا اجتماع محاصره شده را متفرق کند. و اگر مقاومت کردند با آنها بجنگد. به دنبال این دستور، عمر بن خطاب به همراه عده ای از جمله خالد بن ولید، آسید بن حضیر و سلمه بن اسلم به درب خانه حضرت فاطمه (س) آمدند. عمر خطاب به اهل خانه فریاد زد: «و نفس عمر از خانه خارج می شود یا خانه را با آنچه در آن است به آتش می کشد». آتش زدمش

طبری می نویسد: عمر بن خطاب گفت: «وَ لَا أَسْتَعُوا اللَّهَ أَیْتَکُمْ وَ لَا تَرْجَعُونَ لَکُمْ وَ لَا یَخْرَجُونَ عَلَیْهِمْ» به خدا سوگند! خانه را بر تو می سوزانم وگرنه برای بیعت بیرون می آیی. پس از درگیری کوتاه زبیر و مهاجمان، او و بقیه محاصره کنندگان محاصره و دستگیر شدند. حضرت فاطمه (س) با توجه به ضرورت حفظ جان امیرمؤمنان (ع) دستور خروج عده‌ای دیگر از محاصره‌شدگان را صادر کرد و فرمود: «فنصارفوا انا راشدین» هر طور که صلاح می‌دانی عمل کن و پیش من برنگرد. محاصره کنندگان به خانه حضرت فاطمه (س) برنگشتند و مهاجمان آنها را برای بیعت اجباری نزد ابوبکر بردند.

در این حمله که آغاز خلافت در 5-7 روز اول بود و آغاز نماز شب حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) بود، تهدید و حرمت دختر رسول خدا (ص) شد. خانه با حمله به مهمانان او شکسته شد. اما هیچ ضرب و شتمی نقل از نشد، مگر درگیری کوتاهی بین مهاجمان و زیبر بن عوام.

حمله دوم به خانه وحی

حمله دوم به خانه وحی را باید وحشتناک ترین اقدام غاصبان وحی دانست که با خشونت بیشتر از جمله آتش زدن خانه، شکستن در، ضرب و شتم حضرت زهرا (علیها السلام)، کشتن محسن بن علی (علیه السلام) و در نهایت انجام شد. شهادت حضرت زهرا علیها السلام. حدود 50 یا 75 روز پس از رحلت پیامبر (ص) اتفاق افتاد.

حجت السلام و المسلمین استاد محمدهادی یوسفی غروی، از اساتید برجسته تاریخ اسلام و نویسنده مجموعه ده جلدی تاریخ تحلیلی اسلام، در نشریه «تاریخ در آیینه اسلام» بر این تاریخ تأکید کرده است. پژوهش» سال هفتم، شماره سوم.

قبل از بیان دلایل باید اضافه کرد که در روایات مربوط به ایراد خطبه فدکیه حضرت زهرا علیهاالسلام در شرح چگونگی آمدن حضرت زهرا علیهاالسلام به لباس کامل در میان گروهی اشاره شده است. زنان، در حالی که چادرش به دلیل ارتفاع افتاد. زیر پایش راه می رفت و مانند رسول خدا (ص) راه می رفت، به مسجد آمد.

با این تعبیر که: «ما تخرم من مشیة رسول الله» راه رفتن او با راه رفتن رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) تفاوتی نداشت، می توان نتیجه گرفت که تا زمان ایراد خطبه، هنوز به خانه حضرت فاطمه (س) حمله می شد. س) انجام نشد، زیرا در صورت هجوم و ضرب و شتم پیامبر، نوع حرکت ایشان نمی تواند عادی باشد به طوری که راوی آن را با راه رفتن رسول خدا (ص) مقایسه می کند.

همچنین بنابر روایت سلمان فارسی، پس از غصب خلافت و فدک، امیرالمومنین (علیه السلام) به همراه حضرت فاطمه (س) و حسنین (علیهم السلام) شبانه به درگاه مهاجران و انصار رفتند و آنها را برای استیفای حقوق خود همراهی کرد. از این گفته می توان نتیجه گرفت که تا دیدارهای شبانه حضرت با مهاجر و انصار، تعرض به منزل ایشان صورت نگرفته بود. زیرا در صورت حمله، دیگر نمی توانست به درب خانه مهاجران و انصار برود.

اما تاریخ نشان می دهد که حمله به خانواده وحی پس از بازگشت ارتش اسامه از نبرد موته صورت گرفت. حضور فردی به نام «بوریده بن حصیب اسلمی» از بنی اسلم به عنوان پرچمدار لشکر اسامه در این لشکر قطعی است، لشکری ​​که به دلیل فرار برخی از یاران در طول دوران، موفق به حرکت به سمت مرزهای روم نشد. عمر رسول خدا (ص). اما پس از رحلت آن حضرت، ابوبکر این لشکر را فرستاد و پرچم را برید.

مردم قبیله بنی اسلم در ماجرای بیعت گرفتن با ابوبکر نقش داشتند، اما بریده پس از بازگشت از جنگ موته، بر خلاف عقیده قبیله خود، دست به اقدامی اعتراضی زد تا امام علی (ع) را از حق خود محروم کند. حق او بود و پس از بازگشت از جنگ موته پرچم لشکر را به دوش کشید. او را به قبیله بنی برد. و خود با شعار «لا عبایه حتی یبای علی بن ابی طالب؛ بیعت نمی کنم مگر اینکه علی بن ابیطالب بیعت کند» و دیگران با شعار: «لنبایی حتی بیعت ها را قطع کرد؛ بیعت نمی کنیم. مگر اینکه بیعت کند» با 80 نفر از یارانش به سوی مدینه حرکت کردند. اگرچه نتیجه این حرکت اعتراضی در تاریخ مشخص نیست، اما می توان نتیجه گرفت که تا آن زمان، امیرالمومنین (ع) هنوز بیعت نکرده بودند.

با توجه به نقش برائیده به عنوان پرچمدار سپاه اسامه، همچنین فاصله مدینه تا موته که 20 روز بدون اختلاف تاریخی تعیین شده است و بازگشت لشگر از موته به مدینه که حدود 20 روز بود، بنابراین. در مجموع به گفته طبری 40 روز رفت و برگشت و همچنین آماده سازی لشکر پس از رحلت پیامبر و اعزام به موتی که مدت آن معلوم نیست، بازگشت لشکر اسامه از جنگ و رفتن به قبیله و آوردن مردم به مدینه، تاریخ حمله به خانه حضرت فاطمه (علیها السلام) 50 تا 75 روز بعد از رحلت رسول خدا (ص) و بر این اساس مدت بستری شدن در بیمارستان تا شهادت حضرت زهرا (س) حدود 25 تا 45 روز بوده است. به نقل از های مختلف باید بداند