تصویب لایحه ای با این میزان شدت و غلظت مجازات ما را به این احساس می رساند که دستگاه تصمیم گیری و قانون گذاری برای رأی و نظر جامعه ارزشی قائل نیست و تقابل آشکار با جامعه را برگزیده است. معنای این گفته این است که «افراطی گری مذهبی» روایتی غالب در نظام تصمیم گیری است. روایتی که نمی تواند باور دینی را در جامعه تقویت کند، روایتی که توانایی اقناع مخاطب را از دست داده است. لذا از چوب و چوب و جریمه و زندان استفاده می کند.
منبع: www.khabaronline.ir
