در مورد قانون مذکور با فرض اینکه تدوین کنندگان آن از نظر فقهی دقت لازم را به عمل آورده اند و مبنای آنها قاعده «التعزیر للعمل الحرم» است، به نظر اینجانب، طبق قانون مزبور. ذیل روایت و توضیحی که امام علی (ع) داده است، مصداق ندارد.
غياث بن ابراهيم علي ابي عبدالله علي ابيه علي ـ عليه السّلام ـ گفت: من بر علي حد بار دشمن را قرار نمي دهم تا از آن بيرون آيد. از ترس اینکه بار دشمن را به دوش بکشد. (وسائل، 18: 318)
حضرت می فرماید؛ من هادی را در سرزمین دشمن بر هیچ کس تسلیم نمی کنم تا زمانی که از آن سرزمین خارج شود. زیرا می ترسم بر اثر مجروح شدن حسادت به دشمن بپیوندد.
سیادها مرقات خویی
استادم مرحوم آیت الله قبله ای خویی می فرمودند: امروز با سرعت تبادل اطلاعات، اگر حدودی در پایتخت ایران اجرا شود و خبر آن در سراسر جهان منتشر شود و موجب ذلت اسلام شود. ، نباید اجرا شود.
علاوه بر آنچه گفته شد، اگر قانونی از مقبولیت عمومی برخوردار نباشد و اکثریت آن را نقض کند و حتی ظن تضییع حقوق اساسی افراد را داشته باشد و جز مداخله راه دیگری برای اجرای آن وجود نداشته باشد. مجری قانون از دو جهت مورد انتقاد قرار خواهد گرفت:
اولاً خلاف نظم عمومی است در حالی که فلسفه قانونگذاری ایجاد نظم عمومی و تأمین حکمرانی خوب است و ثانیا قبح قانون شکنی از بین می رود. بنابراین دولت حق دارد چنین قانونی را اجرا نکند.
منبع: کانال دکتر شهیندخت ملاوردی
دانشیار گروه حقوق خصوصی و اسلامی دانشگاه تهران
216216
منبع: www.khabaronline.ir
