ماجرای تاریخی تعارف شاه عبدالعظیمی چیست؟

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان،تعبیر شاه عبدالعظیمی زمانی به کار می رود که شخصی قصد پذیرایی از میهمان را نداشته باشد و به معنای واقعی کلمه او را به خانه خود دعوت کند. اما چرا با وجود مهمان نوازی مردم ری این اصطلاح را به مردم ری نسبت می دهند؟

همشهری نوشت: «امیرمحمد عطارنژاد» یکی از کسبه و اهالی قدیمی محله سرتخت به نقل از مرحوم پدرش در این باره گفت: زمانی که تهرانی نبود مردم برای زیارت یا تفریح ​​به ری می آمدند.چون وسیله. حمل و نقل مثل امروز نبود و سفری طولانی در پیش داشت، صبح زود شروع کردند وقتی مسافران غریب و خسته در بازار بالا و پایین می رفتند به سراغ آنها می رفت و آنها را به خانه هایشان دعوت می کرد، زیرا راهزنان در شب به آنها حمله می کردند. صبح، و بعد به آن ها بگو: «بیا» به مرور زمان، بازگویی این رفتار، یعنی بردن حاجی به التماس و طردش با کلمه «لطفاً» مایه شرمساری شد و در فرهنگ عامه شناخته شد! به عنوان «مقدمه های شاه عبدالعظیمی».

در زمان قاجار با راه اندازی دستگاه دودزا تعداد زیادی از مسافران تهرانی به شهرری و برای زیارت حرم حضرت عبدالعظیم (علیه السلام) رفتند. علاوه بر آن وجود چشمه علی، کوه زیارتی بی بی شهربانو و منطقه گردشگری بسیار مفرح امامزاده ابوالقاسم (ع) نیز بر تعداد مسافران شهر می افزاید. مسافران و گردشگران با هم بلیط رفت و برگشت دستگاه دودزا را می خریدند و می دانستند که هر جا که باشند باید در ساعت مشخصی به دستگاه دودزا برسند تا به خانه هایشان در تهران برگردند. ماشین دودزا فقط یک بار صبح به شهرری آمد و بعدازظهر یک بار برگشت. هر مسافری که از ماشین سیگاری عقب می ماند باید یک شب در شهرری می ماند یا با گاری های اسبی به تهران باز می گشت که استفاده از آن در مقایسه با ماشین سیگاری بسیار سخت و زمان بر بود. به همین دلیل همه مسافران ساعتی به خودروی دودزا می رسیدند. مردم شهرری به مسافران پیشنهاد کردند که بیشتر در شهرری بمانند و حتی شب را در خانه هایشان استراحت کنند.

اما مسافران تعارف اهالی رایا را جدی نگرفتند و معتقد بودند: چون ساکنان رایا می دانند باید در ساعت مشخص شده شهر را ترک کنیم، به ما تعارف می کنند و اصرار به ماندن دارند. از آن زمان گفته تعارف شاه عبدالعظیمی در بین گردشگران شهری رایج شد. اما اهالی قدیمی شهرری با این ضرب المثل موافق نیستند. از نمونه های مهمان نوازی شهرری ها می توان به شخصیت های معروفی چون «حسین اربابی» و رزمنده «شاه کرم» اشاره کرد. به این ترتیب آوازه مهمان نوازی و سفره باز شاه کرم در زمان پهلوی به تهران رسیده بود. این پهلوان همیشه سفره خود را برای مسافران باز می کرد و به همین دلیل به شاه کرم شهرت داشت.