اگر احساس می کنید رزقی که خداوند به شما داده ناکافی است، این راه حل را انجام دهید

نقل از کردن پایگاه اندیشه و فرهنگ مبلغان، در کتاب بحار جلد 75 صفحه 163 روایتی است که (امام باقر علیه السلام) می فرماید:

ای جابر جانت را از خدای متعال بیفزا، رزق اندک برای شکر خالص است و از جان برای فراوانی طاعت آزاد است. خداوند متعال روح را قرین رحمت و مغفرت نماید

ای جابر! اگر دیدی رزق و روزی که خداوند متعال به تو داده در نظر و نظر تو کافی نیست، آن را بزرگ و بزرگ بشمار تا شکر او را به جا آوردی. و اطاعت و عبادت خود را در پیشگاه خداوند کوچک و کوچک بشمار تا بتوانی خود را نقد و سرزنش کنی و خود را در معرض مغفرت و مغفرت خداوند قرار دهی.

شرح این حدیث بر اساس درس آیت الله آقا مجتبی تهرانی را در ادامه بخوانید:

به خدا پناه می برم از شر شیطان. بسم الله الرحمن الرحیم

جابر جعفی برای وداع خدمت امام باقر (علیه السلام) رفت و بعد مشورت خواست، روایت مفصلی است. این هم یک بخشش است. پیامبر به او فرمود: ای جابر! اگر روزی را که خداوند برایت قرار داده است ببینی، آن را نخواهی دید. شد؟! از نظر ظاهری کوچک است. این را چیز کوچکی ندانید، به نظر خودتان محدود باشید، آن را زیاد جلوه دهید. نه! اگر از نظر ظاهر کم بود، از نظر باطن بیشتر جلوه کنید، مقید باشید. چرا «صرفاً به خاطر سپاس»؛ زیرا اگر کافی نباشد، نمی توانید از او تشکر کنید. اینطور نیست؟ باید کمتر باشد… وقتی بیشتر ظاهر شود، روح این است، نفس این است. آیا به حرف های من گوش می دهید؟ این حالت نفس است. شد؟! اگر این کار را انجام دهید، پس چه اتفاقی برای شما می افتد؟ در حال آماده شدن، هان!؟ برای شکرگزاری خداوند. وقتی تشکر کردی، بگذار بگویم، برمی گردی «از تو تشکر نکردم» 1 این یک قسمت است.

ثانیاً: «و استقلال من النفس الطاعة کثیر الی الاعلی»; اگر دیدی که مثلاً زیاد این چیزها را چگونه تعبیر کنم، راستگو و صالح شدی، به نظرت آمد که خدا را بسیار اطاعت کردی; خیلی چیزها را نشان داد. نه! نه! بیار کم کن من کاری نکردم. واقعیت هم همین است، اینها جنبه بیرونی دارند، عرض کنم. “و استقلال”؛ این تعبیر شد «مِنْفَسَهُ الْأَمْتَعِینَ لِی الْعَلَیْهِ»؟! این را کمی در نظر بگیرید. چرا این دو جهت

یک: و او این است که می توانی خودت را سرزنش کنی، خودت را به خاطر انجام ندادن کاری سرزنش کنی. تو برای خدا کاری نکردی. حقیقت هم همین است. همه اینها راه را به واقعیت باز می کند، مرد. هر چه داد، داد؟ ابزار کار و قدرت و همه، همه، در راه خدا به آنچه می خواهم بگویم توجه کنید. اصلا چی داشتی گوش کن! «عزراة علی النفس» برای اینکه بتوانی نفس را قلع و قمع کنی، در راه طاعت کاری نکردی. شد؟! اینجا میخوای چیکار کنی؟ از خدا خجالت میکشی. خوب دومی پیش می آید: «وَ أَنْتُکُمْ عَلَیْهِ أَغْفِرُونَ». تو بگو خدایا من کاری نکردم ببخش. چقدر زیباست توجه کن! پس در رابطه با چه؟ امور مادی و رزق و روزی باید آنقدر ظاهر شود که شکرگزار باشید; این بدان معناست که برای تشکر آماده شوید. در رابطه با اطاعت; برای چه چیزی کم کن تا بتوانی این شرم را سرکوب کنی و از سوی دیگر از خداوند طلب آمرزش کنی، خدایا! ما کوتاه آمدیم.

۱- سوره مبارکه ابراهیم، ​​آیه ۷